23o Κεφαλαιο-Χωρισμος

Μπελλα Σουαν.

Η ανασα μου ειχε κοπει στα δυο.Ετρεχα παρα τον πονο που ειχα σε ολο μου σωμα στη καρδια μου ετρεχα παλευα για εμενα αρκετα ειχα βιωσει ολο αυτον πονο.Καποτε μου ειχαν πει για να εισαι ολοκληρωμενη πρεπει να εχεις το αλλο σου μισο.Ηταν ενα λαθος ποτε δεν θα πιστεψα σε αυτες τις λεξεις το ελεγαν αυτοι που ειχαν αγαπησει οχι αυτοι που ειχαν περασει πονο,ψεμα και το χειροτερο να εκανα το λαθος να δωθουν στον αλλον.

Και μονο σε αυτη την σκεψη οτι εδωσα οτι πολυτιμο ειχα σε αυτον ολα ειχαν καταστραφη απο εμενα δεν θα ξανα γυριζα και αυτο ητα οριστικο θα ηταν μαζι με την κοπελα πο αγαπουσε πραγματικα.

Σταματησα σε αυτη την σκεψη.Εσκυψα οτ κεφαλη μου και φανταστηκα ολες της αναμνησεις που ειχα περασει οταν εκανα τα πρωτα μου δειλα βηματα σε μια ζωη ποτ κατεληξε σε κολαση.
Θυμομουνα τηη πρωτη επαφη που ειχαν τα χειλη μας ολο μου σωμα επερνε μια ειχαρηστη φωτια.Ολα αυτα που ειχα του ανηκαν.Η ψυχη που ηταν καταραμενη να βιωσει τοσο πονο που αντεξα η καρδια μου που την ενιωθα μεσα ενα αδειο κουφαρη χωρις χτυπο χωρις αισθηματα.

Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες και τα δακρυα ξεχειλησαν απο τα ματια μου χωρις κανενα δισταγμο αφησα να φυγει το τελευταιο απομειναρη απο τον πονο.Σηκωσα το βλεμμα μου και κοιταξα το αδειο σχεδον παρκο απο κοσμο.

Περπατησα προς ενα δεντρο και εκατσα.Τυλιξα τα ποδια μου κοντα και εκλεισα τα ματια μου.Ισως να ερχοτανε ενας αγγελος να επερνε απο αυτη την κολαση απο τον πονο ισως να πεθαινα τωρα αφηνοντας πισω ολες τις στιγμες που ειχα περασει μαζι του.Ακομα και την στιγμη που ειχα γεινη δικη του η καρδια μου μετωνε και μονο που φανταζομουνα εκεινη την νυχτα.

Αυτην την πραξη που ειχα κανει ηταν καθαρα απο αναγκη για να τον νιωσω μεσα να αφεθω ελεθευρη στην αγκαλια του και χωρις δισταγμους να αφησω τα αισθηματα μου επιτελους ελεθευρα.Το καταφερα με εινα τιμημα να τον χασω.Η μοιρα ειχε αλλαξει την πορεια απο την ζωη μου ισως θα ηταν καληρετα να βιωναμε ολο αυτο το ψεμα και τον πονο μεσα απο αυτο γενηθηκε κατι μικρο αλλα σημαντικο η αγαπη που εγω δεν ειχα βιωσει.

Στο μυαλο μου ηρθαν οι τελευταιες λεξεις πριν παραθοδω σε εκεινον."Αυτο που αισθανομαστε δεν περιγραφεται με λεξεις αλλα με πραξεις".Ηταν τοσο αληθινα αυτα λογια που κανενας δεν θα μπορουσε να το αρνηθει.Ακομα και εγω που μετανιωνω για αυτο που ειχα κανει.

Ξαφνηκα ακουσα τον ηχο απο το κηνιτο μου να χτυπαει.Θα ειχε ξυπνησει;Σηκωσα το χερι μου και το εβγαλα απο την τσεπη της ζακετας μου.Μολις το ονομα της Αλις στην κλιση παγωσα.Σκουπησα τα δακρυα μου απο το μανικι της ζακετας μου και πατησα το πληκτρο την απαντησεις.

<<Μπελλα που διαολο εισαι;>> η φωνη της ακουγοτανε τρομοκρατημενη.

<<Ειμαι....->>η φωνη μου ειχε κλειση ακουγοτανε χαλια.

<<Ακουσε με καλα ο Ρομπερτ ειχε ξυπνησει και εκτος απο αυτο σε ψαχνη κανει σαν τρελος δεν ξερω τι να κανω πρεπει να ερθει οπου και αν->>

<<Δεν θα ερθω Αλις ο Ρομπερτ μπορει να ξανα γηρυσει την κοπελα του>>εκλεισα τα ματια μου και αμεσως εβαλα την παλαμη μου στα χειλη να μην βγαλω την κραυγη που ερχοτανε εκεινη την στιγμη.

<<Εισαι τρελη δεν υπαρχει καμια κοπελα Μπελλα ελα τωρα γινεται χαμος>>ακουγα την φωνη της Αλις να ειναι ανακατεμενη με κατι βρισιες.Η βελουδινη φωνη του ακουγοτανε εξοργισμενη.

<<Αλις ακουσε σε παρακαλω>>με μεγαλη προσπαθεια συνγκρατουσα τα δακρυα μου.

<<Οχι Μπελλα εσυ ακουσε με ακους τη γινεται εκανα μεγαλη προσπαθεια για να σε παρω γυρνα πισω σε->>

<<Θα φυγω θα γυρισω πισω Αλις ηδη εχω ετοιμησει τα πραγματα μου λυπαμαι που εφτασαν εγω τα πραγματα αλλα πρεπει να κλεισω πες του οτι τον αγαπω αλλα πρεπει να με καταλαβει οτι δεν αντεχω αλλο τον πονο που βιωσα ολους αυτους μηνες>>καθε λεξη που εβγαινε απο τα χειλη μου εκανε την καρδια μου να ραγηζει.

<<Μπελλα οχι->>δεν προλαβε να ολοκληρωσει και εκλεισα το κινητο.Τοτε η κραγυ ξεφυγε απο τα χειλη μου και εκει ολα γυρισαν μεσα μου τα αισθηματα μου ο ιδιος μου ευατος ολα τα κομματια μεσα μου εμειναν πισω σε εκεινον.

<<Λυπαμαι αλλα πρεπει να το κανω->>εβαλα τα χερια μου μπροστα στο προσωπο μου καλυβοντας το χαος που γινοτανε στο νοσοκομειο.Μπορουσα να φαναστω την απουσια που ειχε μεσα του ισως θα ηταν χειροτερη απο την δικια μου που ενιωθα τωρα.

Ολο μου το σωμα ειχε μουδιασει επανω στο γρασιδη ενιωθα το αερακη να χτυπαει επανω μου σαν χαδι.Σηκωσα το βλεμμα μου και αντικρισα το σκοταδη γυρω μου.Στιρηχτικα απο τον κορμο του δεντρου και προσπαθησα να σηκωθω με οτι δυναμη ειχε απομεινη μεσα στο σωμα μου.

Εκανα μερηκα βηματα το σωμα μου ηταν τοσο αδυναμο που ματαια προσπαθουσα να περπατησω.Το κινητο χτυπησε ξανα μεσα στην τσεπη της ζακετας μου.Το εβγαλα το ονομα του ηταν στην κλιση.Το αιμα μου στερεψε μεσα στην φλεβες μου παγωσα στην θεση οπου ημουνα.

Ο φοβος κυριαρχησε στο μυαλο μου.Δεν τολμουσα να το σηκωσω.Απλως κοιτουσα το κινητο χωρις να κανω τιποτα σαν να ημουν νεκρη.

Τι κινητο σταματησε αλλα ξανα αρχησε να χτυπαει.Δεν αντεξα αλλο και το πεταξα με ολη μου την δυναμη μεσα στο ποταμη.Θα εκανε τα παντα για να με κρατησει τα κοντα του.

Αρχιζα να τρεχω ξανα προς μεσα στο σκοταδη.Τι ηταν το σωστο να κανω να του μηλισω;Δειλιαζα.

Να του πω οτι το αγαπω αλλα φοβαιμαι την αντιδραση του απεναντη μου.Ολα γυρω μου ειχαν γκεμηστει δεν ηξερα να τι κανω για να βγω απο τον εφιαλτ που εγω ιδια ειχα δημιουργησει.

Εστριψα προς την γωνια για το σπιτι μου.Αυτο που ειχα στο μυαλο μου εκεινη τη ωρα ειναι να φυγω απο εδω.Ανεβηκα γρηγορα τα σκαλια και εβγαλα το κλειδη απο την τσεπη μου.Την ξεκλειδωσα και μπηκα μεσα.Την εκλεισα και με γρηγορα βηματα πηγα προς το δωματιο μου.

Η βαλιτσα βρισκοτανε επανω στο κρεβατη μου.Ολα ηταν ετοιμα.Την κατεβασα δεν κοιταξα τα σεντονια που βρισκονουσαν μεσα στην σακουλα.Το αιμα που ηταν χαραγμενο επανω στα λευκα σεντονια μου αποδεικνυε την πραξη που ειχα κανει.

Πρωχορησα προς το διαδρομο.Κοιταξα το σαλονι ολες εικονες γυρω μου με ειχαν κατακλυσει η παρουσια του το μεθυστηκο του αρωμα ειχαν μεινη χαραγμενα στο σαλονι στο κρεβατη μου.Ολα.

Εκανα μερηκα βηματα προς την πορτα επιασα το χερουλι."Αυτο που κανεις θα εχει συνεπιες"ακουσα μια φωνη μεσα μου να με προειδοποειη.

<<Το ξερω αυτο που παω κανω θα πληγωσει εκεινον περισσοτερο αλλα θα ξεχαστη απο το χρονο και την απουσια μου....Ολα εχουν μια αρχη και ενα τελος.....δικο μας τελος ειχε τελειωσει πριν καλα ξεκηνισει>>ανοιξα την πορτα και αφησα πισω μου τις οδυνυρες αναμνησεις μας.

Μια αρχη εχει και ενα θλιβερο τελος.Το δικο μας τελος.

22ο Κεφαλαιο-Κρυμμενες Αληθειες

Μπελλα Σουαν.

Προσπαθουσα να καταλαβω τι σημαινε ολο αυτο που ενιωθα για αυτον ηταν αγαπη πραγματικη αγαπη που δεν ειχα ξανα νιωσει ποτε στην ζωη μου.Καθε μερα που περνουσε μεσα σε ενα δωματιο βλεποντας τον να κοιματε καθε στιγμη που περνουσα με μαζι ηταν διαφορετικη.Οι ωραιες στιγμες ομως εκρυβεν και ενα μυστικο ενα πονο που δεν ηθελα να μαθω αν αγαπουσε μια αλλη που ηταν μαζι του πριν απο εμενα?

Κοιταξα το κοιμησμενο προσωπο του τα χειλη του ηταν μισα νοιχτα.Εκανα μερηκα βηματα προς προς την πολυθρονα εκατσα.Οση ωρα τον κοιτουσα ενιωθα ενα τραβηγμα μεσα μου τον λαχταρουσα δεν θα τον αφηνα ποτε μου να πληγωθει απο τον ιδιο μου ευατο.

Η πορτα ανοιξε διακοπτοντας με απο τις σκεψεις μου.Το βλεμμα μου περυπλανηθηκε στο δωματιο και ειδα το τελευταιο προσωπο οπου νομηζα οτι θα εβλεπα.

<<Ελιζα?>>η φωνη μου ειχε κοπει στα δυο η καρδια μου με κοπο χτυπουσε μεσα μου.

Εκανε μερηκα βηματα προς τον κοιμησμενο Ρομπερτ.Αυτοματα σηκωθηκα και πηγα κοντα του ηξερα οτι καλα οτι θα τον κατηγορουσε αλλα δεν θα την αφηνα ο Ρομπερτ ηθελε ξεκουραση μεχρι να αναρωσει πληρως.

Σταματησε ακριβως μπροστα του και σηκωσε το χερι της και του χαιδεψε μερηκες τουφες απο τα μαλλια του.

<<Παντα ενιωθα οτι οταν ειμασταν μαζι σκεφτοτανε αλλη>>Ξεροκαταπια και την κοιταξα τον αγαπουσε να παρει και εγω εμπαινα αναμεσα τους.

Την κοιταξα στο προσωπο που ειχε δακρυσει απο τα δακρυα της.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.
Εσφηξα τα χειλη μου και κοιταξα τον Ρομπερτ.

<<Τον αγαπας?>>την ρωτησα χαμηλοφωνα.Ενιωσα το κατι μεσα μου να σπαει δεν ηξερα τι ακριβως ηταν αλλα κατι μου ελεγε οτι αυτο δεν θα εβγαινε σε καλο αυτη η αποφαση που ειχα παρει.

<<Ναι απο την πρωτησ τιγμη που τον ειχα δει σε αυτο το παρτι στηνΣκοτια εκεινη την ημερα>>Σηκωσα το κεφαλη μου και την κοιταξα.Το παρτι?Η Σκοτια?Η Αλις ο Ρομπερτ και η κοπελα?τωρα εβγαζα νοημα απο ολα αυτα η Ελιζα ηξερε την Αλις και τον Ρομπερτ αλλα η κοπελα θα ηταν η κοπελα του Ρομπερτ.

Το μιαλο μου γυριζε γυρω-γυρω ενιωσα τοσο ηλιθια πως ηταν δυνατον η αληθεια ηταν ακριβως μπροστα στα ματια μου.Τα αισθηματα μου ξεθαφτηκαν απο τα βαθυ της καρδιας μου πως γινοτανε να γυρηζουν τα αισθηματα μου σε μια στιμγη αδυναμιας.

Ειχα βυθυστη σε καθε ερωτηση που ξεφυτρωνε απο το μιαλο μου και προσπαθουσε να βρει μια λογικη απαντηση αλλα κατεληγε σε ενα ερωματηκο.

Προσπαθησα να βαλω σε ταξη τις σκεψεις μου τα αισθηματα μου αλλα μεσα μου ηταν ενα μεγαλο κενο χωρις επιστροφη.Εκανα μερηκα βηματα αρπαξα την τσαντα μου και πλησιασα τον Ρομπερτ.Χαιδεψα το μαγουλο και κοιταξα την Ελιζα.

<<Αν ξυπνησει και δεν με βρει πες του πως εχω φυγει απο την ζωη του δεν θελω να ειμαι εμποδιο απο την αγαπη οπου εχει για την κοπελα>>εσφηξα τα χειλη μου και γυρισα να φυγω.

Ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω.Βρηκα τον Εμετ μαζι με την κοπελα του.Πηρα μια βαθια ανασα και σχεδον που τους ειδα να ερχονται κοντα μου ετρεξα μεσα στο διαδρομο και εφυγα αφηνοντας πισω μου μια αγαπη που δεν ειχε μελλον.

Αφου ειχε αισθηματα για αλλη εγω δεν επρεπε να ειμαι το τοιχος που δεν τον αφηνει ελεθευρο.

Αλις Σουαν.


Παρελθον.

<<Αντε κουνησου Εμιλι θα ερθουν απο στιγμη σε στιγμη>>βηματηα γρηγορα προς το μερος της την εβλεπα που προσπαθουσε να φτιαξει το κολιες οπου της ειχε παρει ο Ρομπερτ.

<<Τωρα ειμαι ετοιμη φτιαχνω->>το κουδουνι την διεκοψε η ματια της με κοιταξε γεματη πανικο τα χερια της ετρεμαν και το κολιες επεσε απο τα χερια της.Αναστεναξα και το πηρα κα το φορεσα γυρω απο το λαιμο της.

<<Μαθημα πρωτο ποτε δεν θα εχουμε αγχος μπροστα στα αγορια μαθημα δευτερο να εισαι ο ευατο σου και μαθημα τριτο δεν μετραει παντα η ενφανηση>>την χαμογελασα και την εβαλα με το πινελο λιγο ρουζ στα κατακοκκινα πλεον μαγουλα της.Τα ειχε με τον Ρομπερτ εγω και ενα χρονο και οταν ηταν να βγουν παντα ετρεμε.

Γελασα σε αυτη την σκεψη.Καταλαβε οτι γελουσα και με κοιταξε μεσα απο το καθρεφτη.
<<Που ειναι το αστειο Αλις?>>ρωτησε γεματη πανικο στην φωνη της.

<<Τιποτα>>το κουδουνι ξανα χτυπησε για τριτη φορα.

<<Παω να ανοιξω>>κινηθικα για να φυγω.

<<Αλις σε ευχαρηστω πολυ για την βοηθεια παντα θα εισαι μια αδελφη για εμενα>>βηματησε κοντα μου και με αγκαλιασε σφιχτα.

<<Μην κλαψεις τοση ωρα εκανα για να σε βαψω>>της ειπα ειρωνικα.

Την αφησα και κατεβηκα τα σκαλια με γρηγοτα βηματα πηγα στην πορτα και την ανοιξα.Βρηκα μπροστα μου τον Ρομπερτ το προσωπο του ειχε μια μασκα γεματη θυμο και αγανακτησης.Διπλα του ηταν ο Τζασπερ το μοναδικο αγορι που με ειχε αγαπησει τοσο οσο τον αγαπουσα εγω.Τους τραβηξα και τους δυο μεσα και εκλεισα την πορτα.

<<Το ξερω οτι και αν πειτε θα εχετε δικιο αλλα η αγαπημενη σου Ρομπερτ εκανε πολυ ωρα για να ετοιμαστη επισης σε παρακαλω κανε κατι για να την ηρεμισεις γιατι δεν ειναι καλα>>ελεγα οση ωρα την ασημενια μου στεκα στα μαλλια μου.

Γυρισα και τους κοιταξαΑκουσα τα βηματα της Εμιλις να κατεβενουν τα σκαλια.Πηγα να δω μηπως ειχε πεσει μολις την ειδα ηταν πανεμορφη.Τα καστανοξανθα μαλλια της ανεμιζαν σε καθε βημα της και το ασπρο φορεμα τον επιδεικτικο φιογκο στην δεξια πλευρα του φορεματος που εφτανε πανω απο το γονατο την εκανα ακομα πιο ομορφη.


Κοιταξα τον Ρομπερτ για μια στιμγη την κοιτουσε σαν υπνοτισμενος.Μου θυμησε την αδερφη μου την Μπελλα το πως κοιτουσε τον Τζεικομπ οταν ηταν μαζι.

Εμενε στην Ελλαδα πηγαινε δευτερα λυκειου μου ελειπε πολυ παντα ειμασταν δεμενες αλλα επρεπε να μαθει να ζει χωρις εμενα.Επεστρεψα στην πραγματικοτητα και ειδα την Εμιλι να πεφτει στην αγκαλια του Ρομπερτ.

Ενιωσα μεσα μου χαρα για την καλυτερη μου φιλι ηταν σαν αγγελος και τεριαζε απολυτα με τον Ρομπερτ.Της αξηζε αυτο που ειχε στην ζωη της ενα αγορι να την αγαπαει.Ξαφνηκα αισθανηθηκα μια δοση ζηλιας?

Οχι οχι αποκλειται η Εμιλι ειναι φιλι μου ποτε δεν θα την πληγωνα.

*******************

Φτασαμε στο παρτι οπου γινοτανε για τα γενεθλια την Τανιας ολοι απο το πανεπηστιμιο ειχαν ερθει για την τιμησουν με τη παρουσια τους.Το τυληγμενο χερι του Τζασπερτ γυρω απο την μεσι μου με εκανε να αισθανομαι διαφορετηκα κοιτουσα διακριτικα τον Ρομπερτ με την Εμιλι που χορευαν στους απαλους ηχους της μουσικης ενος τραγουδιου που μου θυμηζε το προσωπο της αδερφης μου την Μπελλας.

Σε μια στιγμη η Εμιλι ακουμπησε τα χειλη της στα χειλη του Ρομπερτ.Τοτε ηταν που ενιωσα μια φλογα να καει καθε σημειο του σωματος μου.Δεν νιαστηκα καν αν ο Τζασπερ με αγαπουσε ο Ρομπερτ με εκανε να αισθανομαι τελειος διαφορετηκα απο αυτα που νιωθω για τον Τζασπερ.

<<Αλις θελεις να φυγουμε?>>η φωνη του με απεσπασε απο την σκηνη οπου εβλεπα.Γυρισα το κεφαλη μου και του χαμογελασε με ενα ψευτηκο χαμογελο.

<<Δεν νιωθω κουρασμενη Τζασπερ αν θα ηθελα να->>αναστεναξε βαρια.

<<Εγω πρεπεινα φυγω αγαπη μου αυριο εχω μαθημα και δεν θα ξυπναω ευκολα>>ειπε και σηκωθηκε απο διπλα μου.Με τραβηξε κοντα του και δεν περημενα οτι θα με φηλουσε.

Τα χειλη του τριφτηκαν επανω στα δικα μου.Εκλεισα τα ματια μου και αφεθηκα χωρις να θελω να το πληγωσω.Τα χειλη του ανοιξαν και η γλωσσα του βρηκε την δικια μου.Οχι οχι Αλις δεν μπορει να μην θελεις να φηλισεις τον Τζασπερ!!!

Μια φωνη μεσα μου ουρλιαζε.Μια σκεψη ηρθε στο μιαλο μου εγω με τον Ρομπερτ να ειμαι στην αγκαλια του.

<<Παιδια χαλαρωστε υπαρχει και κοσμος>>ειπε ξαφνηκα η φωνη του Ρομπερτ.Πεταχτηκα απο την αγκαλια του Τζασπερ διακοπτοντας ετσι το φιλι μας.Ειδα την Εμιλι που κρατουσε το χερι του Ρομπερτ σφιχτα.

Το βλεμμα μου επεσε επανω στον Ρομπερτ.

<<Αμαν ρε Ρομπ δεν μπορουσες να ερθεις αργοτερα>>ειπε νευριασμενος ο Τζασπερ.

<<Μηπως ηθελες να στου στειλω και μυνημα για να ξερεις ποτε θα ερθω>>ειρωνευτικε ο Ρομπερτ με ενα στραβο χαμογελω σχηματησμενο στα χειλη του.Η Εμιλι εβαλε το χερι της μπροστα καλυβοντας το γελιο της.

<<Ωραιο αστειο>>στραφηκα στον Τζασπερ που το επαιζε θυμομενως.Γελασε και εγω.

<<Αλις πρεπει να φυγω>>το χερι του χαιδεψε τον ομο μου.Κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.

<<Ενταξει τα λεμε αυριο αγαπη μου>>του εδωσα ενα φιλι απαλα στα χειλη του.Χαιρετησε τον Ρομπερτ και την Εμιλι και εφυγε μεσα απο τον κοσμο που χορευε.

<<Μειναμε μονοι μας>>ειπε η Εμιλι κοιτοντας τον Ρομπερτ.

<<Μηπως να φευγαμε και εμεις?>>την ρωτησε γεματος ανυσιχια στο βλεμμα του.<<Αν γινεται νιωθω κουρασμενη καπως>>ακουμπησε το κεφαλη της στον ομο του.

<<Οπως θες αγγελε μου>>της εδωσε ενα φιλι στο μετοπω.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.Αλις δεν σου ανηκει δεν προκεται να πληγωσεις την Εμιλι.

<<Παω να χαιρετησω την Τανια και φευγουμε>>τον αφησε και εστριψε προς το σπιτι.

Μειναμε μονοις μας κοιτοντας ο ενας τον αλλον στα ματια.Ενιωθα καθε σημειο του σωματος μου ελεθευρο απο καθε αμυνα που κρατουσα.

<<Εισαι ενταξει?>>με ρωτησε και με πλησιασε πιο κοντα μου.Οχι Αλις μπορει να σε δει η Εμιλι.

<<Ναι αφου κανω κατι?>>η ερωτηση πηγαινε στον ευατο μου.

<<Θελεις να σε παω στον Τζασπερ?>>αναρωτηθικε ο Ρομπερτ.

Η τωρα η ποτε.Επεσα επανω του και κολησα τα χειλη μο επανω στα δικα του.Στην αρχη ξαφνιαστηκε απο αυτο που εκανε αλλα μετα τυληξε τα χερια του γυρω απο την μεσι μου.

Τοτε μεσα εφυγαν ολα τα αισθηματα που ενιωθα για τον Τζασπερ και την θεση τους πηραν μια καινουργια αγαπη που δεν θα το ανακαλυπτε κανεις.

Χαμογελασε σε αυτη την σκεψη και αφεθηκα στον φιλι μας.

Παρον.

Η αναμνηση εκεινη μου θυμησε τα πρωτα λαθη οπου εκανα στο παρελθον.Καθε ανρθωπος που αγαπουσα ειχε πληγωθει η Μπελλα που ποτε μου δε πιστευα οτι θα γνωρηζε τον Ρομπερτ και θα τον εκανε να επιστρεψει ξανα στην ζωη οπου ειχε.

Εκλεισα τα ματια μου και εφερα μια εικονα που παλευα να ξεχασω εδω και δυο χρονια.Η Εμιλι που μας ειχε βρει στο δωματιο του,του ειχε κανει εκπληξη και εμεις ειχαμε βρει ευκαιρια να ειμαστε μαζι.Θυμαιμαι ολοκαθαρα την εκφραση του προσωπου της.

Το βλεμμα της ηταν ενα κενο και μετα ετρεξε για να φυγει ειχε περασει τον δρομο χωρις να τον κοιταξει και τοτε επεσε σε ενα φορτηγο μπροστα στα ματια μας.

Ενας λυγμος ξεφυγε απο τα χειλη μου.

<<Συνγωμη δεν ηξερα τι εκανα>>ψυθηρισα μεσα μου.Τοτε ακουσα το κλαμα της Μπελλα απο μεσα στο δωματιο ειχε ξυπνησει.Σηκωθηκα εχοντας μεσα μου μια ελπηδα πως η Μπελλα θα εδινε ξανα μια αγαπη που ο Ρομπερτ δε ειχε βιωσει ποτε στην ζωη του ουτε με την Εμιλι.

Ρομπερτ Μεσιεν.

Ανοιξα τα ματια μου και αντικρησα την Ελιζα.Ανοιξα τα ματια μου αποτομα και σηκωθηκα νιωθοντας τον πονο στο στηθος οπου ειχα.

<<Τι κανει εσυ εδω Ελιζα?>>την ρωτησα γεματος απεχθεια.Σηκωθηκε και μου εσφηξε το χερι.Πηρε μια ανασα και με κοιταξε στα ματια.Ηξερα καλα την Μπελλα ειχε κανει κατι που δεν θα οφελουσε σε τιποτα παρα μονο να πληγωθουμε και οι δυο περισσοτερο απο τωρα.

Η Ελιζα εσκυψε το κεφαλη της.

<<Πες μου τι ειπε η Μπελλα>>αφησα την ανασα μου να βγει απο το χειλη μου ο πονος στο στηθος μεγαλωσε.Δεν νιαστηκα για τιποτα ηθελα μονο μαθιω τι ειχε πει που διαολο ειχε παει.Ειχαμε πει οτι θα ειμαστε μαζι.

<<Εχει φυγει μου ειπε να σου πως .........εχει φυγει απο την ζωη σου δεν θελει να ειναι εμποδιο απο την αγαπη........... οπου που εχεις για την κοπελα>>Κλονηστικα εκεινη την στιγμη σαν ερχοτανε καποιος και εχονε ενα μαχαιρι μεσα στην πληγη της καρδιας μου.Αυτο ο καποιος ηταν η Μπελλα.Πιστευε οτι η Εμιλι ζουσε ακομα πως αυτη ειναι ενα εμποδιο.

Ο θυμος κυλισε μεσα στις φλεβες μου.Σηκωσα τα σκεπασματα μου και ειδα τα τραυματα οπου ειχα τα ποδια μου.Δεν ειμαι αναπηρος το ηξερα καλα.Ακομα και αν ημουν θα κυνηγουσα την Μπελλα μεχρι καταλαβει πως η Εμιλι ειναι το παρελθον μου και πως αυτη ειναι το μελλον της υπολοιπης ζωης μου.

Η Μπελλα ειναι ολη μου ζωη μου θα εμενε μαζι μου μονο αν με κοιτουσε στα ματια και μου ελεγε οτι δεν με αγαπαει θα το εκαν χωρις σκεψη.

Κουνησα τα ποδια μου και τα κατεβασα.Τελικα δεν ημου αναπηρος αυτο δεν μου εδινε ελπηδα η Μπελλα ηταν η ζωη μου να παρει και δεν καταλαβαινει οτι την αγαπαω ειναι πεισματαρα οπβγς παντα.Εβγαλα τον ορο και το μηχανημα που εδειχνε τους χτυπους της καρδιας μου.Η Ελιζα τοση ωρα με προσεχε που εκανα ολη αυτη την τρελα αλλα δεν με νιαζει.

Πηγα προς την ντουλαπα αρπαξα ενα τζιν και ενα πουκαμικο.Ακουσα την πορτα πισω μου να κλεινη.Ειχε φυγει το ειχε καταλαβει πως η Μπελλα ειναι αυτη που εγκηξε την παγωμενη μου καρδια μου.

Φορεσα τα ρουχα εκανα γρηγορα βηματα παρολου τον πονο οπου ενιωθα την ζαλαδα οπου ειχα.Αυτα ηταν ασημαντα απο αυτο που ειχα σκοπο να κανω.Ανοιξα την πορτα ακουσα την πορτα που κοπανε επανω στον τειχο.Ολοι πεταχτηκαν και με κοιταξαν.Οι γονεις μου ο Τζασπερ,ο Εμετ,η Ροζαλι.Ολοι.

<<Ρομπερτ>>αναφωνησε η Λορα γεματη πανικο.Ενιωθα κατι να σταζει απο το χερι μου.

<<Που ειναι η Μπελλα να παρει ο διαολογος?>>φωναξα γεματος οργη για την ηλιθιοτητα της για της πραξεις που εκανε.Ολου εμεναν σιωπηλη κοιτοντας με στα ματια.

<<Η Μπελλα εφυγε>>ειπε η Αλις γυρισα το βλεμμα μου την ειδα που ερχοτανε απο τον διαδρομο δεξια μου.Βηματησα κοντας της σχεδον απειλητικα.Ειχα χασει τον ιδιο μου τον ευατο.

Την επιασα απο τους ομους της.<<Που παει?>>φωναξα υστερικα.Ο λαιμος ειχε ποβεσει ολο μου το σωμα ηταν αχρηστο αλλα οχι τα αισθηματα που ειχα για αυτην.

<<Γυριζει πισω δεν προλαβα να της πω πως η Εμιλι δεν ζει ειπε απλως φευγη απο εσενα απο εμενα και απο την κοπελα σου>>ειπε τραυλιζοντας.Την αφησα και πηγα προς τον τειχο.Ακουμπησα τα χερια μου επανω στον κρυο τειχο ακι εσκυψα το κεφαλη μου.Η ανασα μου με κοπο εβγαινε απο μεσα μου.

Εσφιξα το χερι μου σε γροθια και τον κοπανησα με δυναμη στον τειχο.

<<Ηλιθια πως μπορεσες να μου το κανεις εκει που σε βρηκασε χανω να παρει οργη>>ουρλιαξα η φωνη μου ακουστηκε στον διαδρομο.

Ενιωσα για πρωτη φορα τα δακρυα απο τα ματια μου να κυλανε στα μαγουλα μου.Ειχα γινει ενας αχρηστος που δεν μπορουσε να κρατησει του δυο αγγελους της ζωης μου.

Μια η Εμιλι που με ειχε αφησει μας ειχε χωρησει ο θανατος με τα λαθη οπου εκανα και τωρα η Μπελλα για ποσο ακομα θα πολεμαω σε αυτη την καταραμενη ζωη που εχω.Χιλιες φορες τωρα να πεθανω να μην υπαρχω.

<<Ρομπερτ παρε τα κλειδια απο το αμαξη μου και πηγαινε>>ακουσα την φωνη του Εμετ ακριβως διπλα μου.

<<Και ποιο το νοημα Εμευτ συνεχεια γινεται αυτο δεν θα->>γελασε γεματος θυμο και ειρωνια.

<<Μπρορει να μην κατεφερες να κρατησεις την Εμιλι στην ζωη σου αλλα κρατα την Μπελλα πολεμα για αυτη αν την αγαπας πολεμα Ρομπερτ>>ειπε η Αλις.Αφησα τα χερια μου να πεσουν απο τον τειχο νεκρα.Κοιταξα τον Εμετ μου εδωσε τα κλειδια και τα πηρα.

Ειχαν δικιο ειχα χασει την Εμιλι αλλα δεν θα αφηνα την Μπελλα να φυγει απο την ζωη μου.Ετρεξα προς τον διαδρομο.

Θα πολεμουσα για να την κρατησω.Αυτο κανεις οταν αγαπας καποιον πολεμας ακομα αν πεφτεις.

Η σενεχεια στο τελευταιο κεφαλαιο του πρωτου μερους του Love is Forever.

21ο Κεφαλαιο-Βυθισμενος Πονος

Μπελλα Σουαν.


Ολα αλλαξαν στην ζωη μου απο την στιγμη που αντικρισα το πανεμορφο προσωπο του.Ολα ειχαν καταστραφη εξαιτιας μου απο τα λογια μου θα μπορουσα να πεθανω χωρης απο το λαθος που ειχα κανει.

Δεν υπειρχε γυρισμος απο τον θανατο απο το πονο που βιωνα εκεινη την στιγμη.Μισανοιξα τα ματια μου και αντικρησα ενας γιατρο ακριβως απο πανω μου.Πεταχτηκα εκεινη την στιγμη και κοιταξα γυρω μου.Ολα γυριζαν γυρω μου καθε σκεψη καθε εικονα απο το ατυχημα.Ο Ρομπερτ!!!

<<Δεσποινης?>>ακουσα την φωνη του γιατρου να μου μηλαει.Χωρις να κρατω αλλο τα αισθηματα μου ξεσπασα σε λυγμους.Εβαλα τα χερια μου στο προσωπο μου και αφησα ολο τον πονο να βγει απο μεσα μου.Ακουσα την πορτα να ανοιγει εκεινη την στιγμη.

<<Μπελλα>>η φωνη της αδερφης μου αντηχησε μεσα στα αυτια μου.Αφησα τα χερια μου να πεσουν νεκρα κατω σηκωσα τοι κεφαλη μου να την αντικρησω.<<Εγω φταιψ Αλις εγω>>δεν καταλαβαινα τιποτα γυρω μου το μονο που ηθελα ηταν να πεθανω δεν θα αντεχα να τον χασω.

<<Μπελλα>>με αγκαλιασε αμεσως.Την εσφηξα κοντα μου ηθελα να νιωσω λιγη γαληνη μεσα στην αγκαλια της αδερφης μου.<<Σσσσσςςςς......Μπελλα ηρεμησε γλυκια μου ολα θα πανε καλα ο Ρομπερτ ειναι καλα μην φοβασαι>>προσπαθουσε να με καθυσηχασει με ψευτηκα λογια.

<<Οχι....Αλις....εγω φταιω....αφησε με θελω να....->>αρχησα να την σπρωχνω μακρια μου προσπαθωντας να ξεφυγω απο το ψεμα της.Τα χερια της σφηχτικα ακομα πιο πολυ γυρω μου.
<<Αφησε με>>αρχιζα και την φωναζα.Ηθελα να παω να τον δω αν ειχε πεθανει και μου το εκρυβαν αν ειχε συνβει τιποτα οσο ωρα ημουν λυποθημη.

<<Μπελλα>>ο τονος της φωνη της με εκανε να σταματησω φωναζω.Με επιασε απο τους ομους και με ταρακουνησε δυνατα.Το προσωπο της ηταν γεματο απο θυμο.

<<Πρεπει να εισαι δυνατη στα δυσκολα>>μου ειπε ηρεμα.Το βλεμμα μου καθηλωθηκε επανω της ενιωθα τα δακρυα μου να κυλουν απο τα μαγουλα μου.Το σωμα μου ειχα μουδιασει ολοκληρο.Μεσα στο σωμα μου δεν υπειρχε τιποτα ημουν κενη χωρις κανενα αισθημα καθε αγαπη καθε ευτιχια οπου ενιωθα ηταν μαζι του.Τωρα ημουν εδω σε ενα δωματιο αδειο να με κοιταει η αδερφη μου με θυμο στα ματια της.Και εγω....!!!Ημουν ενα αδειο κουφαρη.

Ξεροτακαπια με δυσκολια.<<Δεν μπορω>>ειπα με σπασμενη φωνη.Αλλος ενας χειμαρος απο δακρυα εφτασαν στα ματια μου.<<Μπορεις Ιζαμπελλα πως καταφερες να βιωσεις ολους αυτους του μηνες τον πονο την προδοσια μου πως παλεψες να φτασεις μεχρι εδω Μπελλα ε?>>η φωνη της ειχε ανεβει τωρα πια.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.

<<Ξεπερνωντας τα εμποδια που μου εβαζε η ζωη>>ειπα με μια ανασα.Επεσα στο κρεβατη και κοιταξα στο κενο.Η Αλις εσκυψε και μου επιασε σφιχτα το χερι μου.

<<Αυτο θα κανεις και τωρα Μπελλα ο Ρομπερτ σε χρειαζετε>>μου ψηθιρισε.Ναι ειχε δικιο να το κλαιω δεν εβγαζε πουθενα ο πονος που ενιωθα ηταν τελειος διαφορετηκος απο ολους τους αλλους καθε σημειο της καρδιας μου αρχησε και εμπαινε στην θεση του.Σηκωσα το βλεμμα μου και την κοιταξα.

Ο αγγελος μου ηταν αναμεσα στην ζωη και στον θανατο και εγω ημουν αυτη που επρεπε να τον σωσω προτου το νημα της ζωη του κοπει στα δυο και θα μας χωρηζε για παντα.Θα παλευα να τον κρατησω κοντα μου.

Αυτο εκανα παντα οταν επεφτα σηκωνομουνα και παλευα για την ζωη.

**************************

Βηματησα προς τον διαδρομο οπου εκει ειχα δει τον Ρομπερτ εξω απο το τζαμι ηταν καθηλομενως σε ενα κρεβατη γεματος απο ραμματα μωλοπες και ενα ορο.Αυτη η εικονα με στοιχιωνε σε καθε βημα που εκανα προς το δωματιο οπου τον ειχα.


Η πρωτη ματια μου επεσε στον Εμετ που καθοταν στο πατωμα μαζεμενος και διπλα του μια ξανθια κοπελα με σκουρα γαλανα ματια.Ηταν πανεμορφη.

Ειδα που σηκωσε το κεφαλη του και με κοιταξε γεματος απεχθεια απο την παρουσια μου,δεν αντεδρασα για να υπερασπισω τον ευατο μου και εγω η ιδια μισουσα τον ευατο μου για τις πραξεις που ειχα κανει παρελθον.Η υγρασια ηρθε στα ματια μου.Βηματισα ξανα προς την πορτα του δωματιου.

<<Εχει ξυπνησει Μπελλα>>ακουσα ξαφνηκα την φωνη του Εμετ μεσα στην απολυτη υσιχια.Σταματησα αυτοματος ακριβως εξω απο την πορτα.Γυρισα για να τον αντικρισω στα ματια.Ειχε σηκωθει με την βοηθεια της κοπελας.

Ειχε εξαντληθει απο ολα τα γεγονοτα που ειχαν γινει μεσα σε μια μερα η δυο?Ειχα χασει την αισθηση του χρονου γυρω μου.

<<Δηλαδη ειναι κα->>εσφιξε τα χερια του σε γροθιες και το σωμα του ετρεμε σε καθε σημειο του.

<<Αυτο δεν σημενει Μπελλα οτι ειναι καλα εχει ξυπνησει πηγα πριν και τον ειδα οι γιατροι λενε οτι μπορει να μεινη->>ενα ριγος με διαπερασε εκεινη την στιγμη μακαρι να ηταν αυτο που σκεφτομουνα.

Δεν θα το αντεχα και αλλο ενα χτυπημα.

<<Να μεινη αναπηρος>>ολοκληρωσα με ενα ψυθηρο την προταση του.Το σωμα μου ειχε μουδιασει στην θεση οπου στεκομουνα.

Τι να εκανα τωρα αν πηγαινα μεσα μπορει να με κατηγορουσε για αυτο που του ειχε συνβει θα ειχε δικιο σε καθε λεξη οπου θα μου ελεγε?Γυρισα ξανα προς την πορτα πηρα μια βαθια ανασα και την ανοιξα.

Το σωμα μου ετρεμε ολοκληρο η ραγισμενη μου καρδια χτυπουσε σαν τρελη κατω απο το στηθος μου.Μπορουσα να την ακουσω κιολας μεσα στην ησυχια του δωματιου οπου επικρατουσε.Το πρωτο που παρατηρισα ηταν ο Ρομπερτ ηταν ξαπλωμενος στο κρεβατη και διπλα ενα μηχανημα που εδειχνε τους χτυπους της καρδια του,της δικης μου καρδιας.

Εκανα μερηκα βηματα κοντα του αλλα κατι με εμποδηζε να μεινω εκει οπου ημουνα αλλα η καρδια μου τον λαχταρουσε.Κοιταξα το γυμνο στηθος του που σε μερηκα σημεια ηταν ραμμενα και σε αλλα ειχε παντου μωλοπες.

Εριξα το βλεμμα μου αλλου αμεσως και προσεξα τον χωρο οι τειχοι ηταν στις αποχρωσεις του καφε του ανοιχτου και στην αλλη ακρη του δωματιου ηταν ενα δερματινος καναπες.Βηματισα προς αυτον και εκατσα εχοντας το βλεμμα μου παντοτε στο πατωμα.

Κοιταξα τον Ρομπερτ που κοιμοτανε η ανασα του με κοπο εβγαινε απο τα μισανοιχτα χειλη τουΟλο αυτο που εβλεπα ηταν το λαθος που ειχα κανει αν τον κρατουσε εκεινη την ημερα κοντα μου δεν θα πληγωνοτανε κανεις απο το ατυχημα κανεις!!!

Εβαλα τα χερια μου στο προσωπο μου καλυβοντας τα δακρυα που κυλουσαν εκεινη την στιγμη απο τα ματια μου.

<<Γιατι δεν ερχεσε κοντα μου?>>η φωνη του ξαφνηκα κλονησε το μιαλο μου πεταχτηκα εκεινη την στιγμη σαν να με ειχε χτυπησει ηλεκτρικο ρευμα.Ειδα τα πρασινα ματια του να φλεγονται απο ευτιχια η πονο?Δεν ημουν σιγουρη για αυτο.

Δεν του απαντησα σταθηκα εκει οπου ημουνα.Κοιταζομασταν στα ματια εχοντας ο καθενας τα δικα του αισθηματα κρυμενα μεσα μας.

<<Ελα κοντα μου μην ερθω εγω εκει>>ακουσα το σιγανο γελιο του μεσα στην ησυχια.Μα πως μπορουσε να με δεχεται ακομα μετα αυτο που του ειχα πει.

Εκανα μερηκα βηματα κοντα του και εκατσα στο κρεβατη το χερι του τυλιχτηκε γυρω απο την μεσι μου και με τραβηξε ακομα πιο κοντα του.Με ολη την δυναμη οπου ειχε σηκωθηκε και ακουμπησε πισω.Εκλεισε για λιγο τα ματια του και επειτα τα ανοιξε ξανα.

<<Το ξερεις ποσο σε αγαπω και δεν μπορεις να το καταλαβεις>>το βλεμμα του βυθηστηκε μεσα στο δικο μου.Μια πληγη ανοιξε εκεινη την στιγμη που ειπε την λεξη αγαπη.Νομηζε πως δεν τον αγαπουσα?

Δεν ηταν δυνατον αυτο που ακουσα απο τα χειλη του.Με αγαπουσε ακομα μετα απο αυτα που του ειχα πει.Τα χειλη του πλησιασαν κοντα στα δικα μου.

<<Παντα θα εισαι δικια μου Ιζαμπελλα Σουαν παντα μετα απο τοσο πονο οπου εχουμε περασει θα εισαι επιτελους δικια μου>>μου ψυθηρισε επανω στα χειλη μου.

Αφεθηκα στο φιλι του που τοσο πολυ αναγκη ειχα αλλα πιο πολυ η καρδια μου που χτυπουσε μονο οταν βρισκοτανε κοντα μου.

Ηξερα πως ακομα δεν ειχαμε φτασει στο τελος μαζι γιατι ακομα μας εμποδηζαν καποια μυστηκα του Ρομπερτ ηταν η χαμενη αγαπη του που εκρυβε ακομα μεσα στα βαθυ της καρδια του.


Ρομπερτ Μεσιεν.

Δεν σκεφτομουνα νομιζα οτι με ειχε τυφλωσει το σκοταδι.Δεν ηξερα αν υπηρχα αν ζουσα.Κοιμοτανε στο κρεβατη μεσα στην αγκαλια μου πρωτη φορα ενιωθα ετσι αυτο το αισθημα με εκανε να την θελω να την κανω δικη μου.

Την ειδα που στριφογυρισε και ανοιξε τα ματια της.Κοιταξε γυρω της και εφυγε απο κοντα μου εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες.Για τι το εκανε αυτο?

Ανοιξα τα ματια μου και την ειδα να με κοιταει με φρηκι.Ειδα μια φλογα θυμου να καιει στα ματια της.Αλλαξε μερια τεντωσα του μυεις ακουσα κατι σπασιματα.Την ειδα.

<<Καλημερα>>η χαρα μου δεν αλλαξε μεσα μου την ειχα ηταν δικια μου μετα απο τοσο καιρο την ηθελα τρελα.

<<Τι εγινε χθες το βραδυ?>>ρωτησε διεκρινα εναν τρομο να κυριαρχει στο προσωπο της.Δεν θυμοτανε.Το θυμομουνα καθαρα την χθεσηνι νυχτα μας που την ενιωσα μεσα μου να με κυριαχρει το παθος μου για αυτην που παραδινοταν επιτελους.Σε εμενα.

<<Νομιζω ξερεις καθαρα τι εγινε χθες το βραδυ δεν θυμασαι τιποτα->>πριν προλαβω να ολοκληρωσω την προταση μου.

<<Πρωσπαθο να μην θυμαμαι>>νομιζα οτι ειχα κουφαθη δεν καταλαβαινα την εννουσε δεν ηξερα αν το ελεγε πραγματικα θα κοιμομουνα σιγουρα.Η Μπελλα ομως καθοταν εκει να με κοιταει με αυτο το βλεμμα.Δεν ημουν κοιμησμενος.

<<Εχεις κατι>>ηθελα να μαθω που οφελουσε ολο αυτο χθες την εβλεπα να υποφερει ηταν η πρωτη της φορα και ηθελα να την προσεχω να μην νιωθει αβολα απεναντη μου την ρωτουσα ξανα και ξανα αν το ηθελε να τον κανει αυτο μαζι μου.

Θυμαμαι αυτο που μου ειχε πει"Αυτο που αισθανομαστε δεν περιγραφεται με λεξεις αλλα με πραξεις"ετσι ειχα διωξει καθε συναισθημα φοβου που ενιωθα αν θα την πληγωνα.

<<Φαντασια σου Ρομπερτ και τωρα που μηλαμε για χθες το βραδυ δεν θυμαμαι να σε ειχα καλεσει στο σπιτι μου>>ακουσα ξαφνηκα την φωνη της να ειναι εξαγριομενη.Μεσα μου η χαρα εξαφανηστικε και την θεση της πηρε ο θυμος γιατι τα εκανε ολα αυτα.

Σκεφτηκα ειχε δικιο σε αυτο οταν με ειδε να με φηλαει η Ελιζα.Οσο και με χτυπουσε με εσπρωχνε δεν την αφηνα.Ειχα θυμωσει πως μπορουσε και τα σκεφοτανε ολα αυτα θα επερνα τον ελεγχο.

<<Τι εννοεις Μπελλα>>ηθελα να μαθω τι στο καλο ειχε παθει χθες ηταν μια αλλη Μπελλα που αγαπουσα αυτη που ηταν στην θεση της με εκανε να θελω να την βρισω.Συνγκρατησου Ρομπερτ.

<<Εννοω οτι καναμε....ερωτα χωρης να ξερω το λογο πως μπορεσες να το κανεις αυτο μαζι μου θα μπορουσες ανετα να βρεις μια για παραδειγμα την Ελιζα που ειναι προθυμη να σε ικανοποιησι τις επυθιμιες σου μην σου και ολο το Μπερμηχαν τα κοροιδα θα μπορουσαν να πηγαινουν μαζι σου>>το μιαλο μου ειχε τυφλωθει εγω χθες ειχα κανει ερωτα μαζη της για πρωτη φορα την ελεγα οτι την αγαπουσε και αυτη μου πεταξε αυτο.

Ηταν μια κατηγορια προς μερος μου ειχε δικιο και παλι πριν μερηκους μηνες ημουν με την Ελιζα Μορ αλλα για το σεχ μονο.

Απο την πρωτη στιγμη που ειδα την Μπελλα σε αυτο το αεροπλανο με εκανε να νιωσω διαφορετικα απο την ενιωθα πως αυτη μονο θα αγκηζε την καρδια μου θα την εκανα δικια μου.

Στη αρχη ειχα σκοπο να την βαλω στο κρεβατη αλλα σιγα-σιγα αισθηματα ξεθαφτυκα μεσα μου που τα ενιωθα γα πρωτη φορα για ενα κοριτση.

Σηκωθηκα αποφαστικα την ειδα που εκανε μερηκα βηματα πισω δεν με ενιαζε ειχα καθε δικιο να την πω.Την αρπαξα απο τους καρπους την εσφιξα.Ειδα να με κοιταει με θυμο.

<<Εισαι τρελη και τα σκεφτεσαι ολα αυτα>> την ειπα μεσα απο τα δοντια μου ειχα σφιξει το σαγονι μου δεν θα την εχανα επαναλανβενα στον ευατο μου.Ειναι δικη μου μονο δικη μου.Εβαλα τα χερια της στο στηθος μου εκει που φτεροικοπουσε η καρδια μου.Που την εκανα να χτυπαει μονο αυτη με αυτον τον τροπο.

<<Οχι Μεσιεν δεν ειμαι τρελη λεω την αληθεια και αυτα που εβλεπα ολους αυτους τους μηνες και μην με βγαλεις τρελη σε εβλεπα μια με την Ελιζα μια την Καθριν>>αλλη μια κατηγορια ηταν σαν με ειχε στησει στην γωνια και να με πετουσε καθε τρεις και λιγο μια κατηγορια.Ειχα καθε δικιο να μηλαει ετσι να μου λεει οτι ειχα παει με την Καθριν με την Ελιζα.

Το εκανα αυτο γιατι ηθελα να αποδειξω στο ευατο μου πως καμια κοπελα δεν ειχε μπει στο μιαλο μου.Αλλα η Μπελλα εκανε την διαφορα αναμεσα στα κοριτσια του Μπερμηχαν δεν με ηθελε για το εξωτερικο αλλα για το εσωτερηκο.Σιγα-σιγα την ειχα μεσα μου την ενιωθα.

Προσπαθουσα να την πλησιασω αλλα το μονο που σκεφτοτανε ηταν πως θα την εβαζα στο κρεβατη.Μια κηνισης της με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου.Πηγε να φυγει αλλα την επιασα απο τον αγκωνα.

<<Μπελλα εγω->>δεν ηξερα τι να πω.Ενιωθα σαν να μου ειχαν καρφωσει ενα μαχαιρι στη καρδια η Μπελλα κοιτουσε στο κενο με εκανε να θελω αρπαξω το κορμι της και να την κανω δικια μου.Θα ημουνα τερας αν το εκανα αυτο χωρις την θελησης της.

<<Μην πεις τιποτα οτι εγινε χθες το βραδυ για εμενα ηταν ενα λαθος αδυναμιας για εσενα μια νικη Μεσιεν καλητερα να το ξεχασουμε δεν ειμαι απο τα κοριτσια που πηγαινω καθε τρεις και λιγο θα σου καθομαι>>η φωνη της ακουγοτανε σαν να ειχε κοπει η ανασα της.Ολα αυτα που σκεφτοτανε για εμενα ειχε καθε δικιο δεν θα την αφηνα φυγει απο κοντα μου.

Επρεπε να της πω τι ενιωθα ολα αυτα που κρατουσα καιρο ολους αυτους τους μηνες που πηγαιναμε κοντρα ενας τον αλλον.Πηρα το προσωπο της αναμεσα στα χερια μου εβαλα το μετοπω μου επανω στο δικο της.

<<Μπελλα σε παρακαλω αφησε με να σου εξηγισω αυτα που εβλεπες ηταν αληθεια το παραδεχομαι αλλα εχω αλλαξει απο την πρωτη πρωτη στιγμη που σε ειδα τα εκανε ολα αυτα->>ακουγομουνα σαν απλεπησμενος αλλα δεν με ενιαζε θα την εξηγουσα οτι την αγαπω οτι δεν θα την αφηνα απο κοντα μου ουτε μια στιγμη.

Θα την εκανα ξανα και ξανα δικια μου.Διεκρινα μια σπιθα δισταγμου στο προσωπο της αλλα εξαφανηστικε και το προσωπο της εγινε μια ψυχρη μασκα.Καταβασε τα χερια μου απο το προσωπο της.Κουνησε αρνητικα το κεφαλη της.Να παρει οργη για τι δεν καταλαβαινε οτι την αγαπουσα.

Θυμηθηκα οτι η Μπελλα με αγαπουσε αλλα φοβοτανε οτι θα την αφηνα αυτο δεν οφελουσε πια δεν θα την αφηνα απο την ζωη μου.Ποτε.

<<Δεν θελω να ακουσω τιποτα Ρομπερτ σε παρακαλω ντυσου και φυγε και πηγαινα να κανεις οτι θελεις αφου εχεις παρει την νικη σου δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο παρα μονο να καταριεμαι το λαθος που εκανα μαζι σου που αφησα το ευατο μου ελεθευρο>>Νομιζα οτι βρισκομουνα σε ενα μαυρο κουτι οτι δεν υπειρχα οτι δεν υπειρχε η Μπελλα μου που αγαπουσα.

Την κοιτουσα μεσα στα ματια ψαχνοντας κατι που θα με βοηθησει να μεινω εδω για παντα μαζι της.Την επιασα απο το ενα χερι και την κοιταξα καλα πριν μηλισω.

<<Μπελλα σε παρακαλω αφησε με να σου πω για ολα αυτα τα εκανα για ζηλεψεις μωρο μου για τιποτα αλλο θυμασε που με ειχες δει στο αεροπλανο για πρωτη φορα η οταν με χτυπησεις.Ισουν πεισματαρα και αυτο με εκανε να καταλαβω πως δεν ησουν σαν τα αλλα κοριτσια που πηγαινα ηρθες στην ζωη μου και την αλλαξες στην αρχη σε μισουσα αλλα μετα αλλαξα δεν μπορουσα να μην παραδεχομαι πως για προτη φορα ειχα αγαπησει οταν σε ειχα δε με αυτον τον Γουιλιαμ να σε αγκαλιαζει δεν αντεξα αλλο και τον πλακωσα θυμασε?>>ειχα θυμηθει την σκηνη απο το ξυλο ειχα φαει αρκετο αλλα οχι οσο θα με πληγωνε η Μπελλα ειχε μπει αναμεσα μας για να μας χωρησει.

Ενιωσα την υγρασια να ανεβαινει στα ματια μου δε ειχε σημασια αυτο που ειχε σημασια ητανε να μην χασω την Στελλα μου.Το αγγελο που μου ανοιξε τα ματια απο το πεισμα της που με εκανε αλλο ανθρωπο.Που με αλλαξε.Κουνησε το κεφαλη της ηταν σαν να ειχε πολλα μεσα της.

<<Καλητερα να φευγεις εχω να κανω κατι.....εχω να παω στο Μπερμηχαν για τα μαθηματα οσο θα ειμαι μεσα θελω να εισαι ετοιμος και σε παρακαλω μην το κανεις θεμα στην σχολη οτι με εβαλες στο κρεβατη>>αυτο μονο ειπε βηματισε προς την πορτα στεκομουνα δεν ενιωθα το σωμα μου η καρδια μου χτυπουσε με κοπο.

Τι μου συνεβαινε η Μπελλα ειχε παρει τον μισο ευατο μου μαζι της.Σταθηκε για λιγο στην πορτα για μια στιγμη νομιζα οτι θα γυρνουσε και θα επεφτε στη αγκαλια μου αλλα δεν τον εκανε οπως το φανταζομουνα,αντιθετος ανοιξε την πορτα και την κοπανησε με δυναμη.

Εσκυψα το κεφαλη ημουν αδυναμος μουδιασμενος ολα αυτα ειναι ενας εφιαλτης.Δεν την κρατησα κοντα μου θα πηγαινε στον Γουιλιαμ θα την αγκαλιαζε θα την φηλουσε θα την εκανε δικη του αυτο με εξοργηζε πιο πολυ απο ολα."Η Μπελλα ειναι δηκι σου"ακουσα μια φωνη να μου λεει μεσα στο μιαλο.

Λογικεψου Ρομπερτ η Μπελλα θα γυρισε θα το δεις οταν θα σε δει στην σχολη θα τρεξει και θα σε αγκαλιασει.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες την ηθελα την Μπελλα παση θυσια κοντα.Χωρης αυτην η ζωη μου δεν ειχε κανενα νοημα θα ηταν αδεια.


Αρχιζα να μαζευω τα ρουχα μου απο το πατωμα χωρις κανενα συναισθημα μεσα μου.Το μουδιασμα δεν υποχορουσε ολο μου το σωμα δεν υπειρχε η ψυχη μου ειχε βυθηστει ξανα μεσα οπως παντα.Μονο οταν ειχα δει τη Μπελλα να με κοιταει στα ματια ξεροντας οτι με αγαπουσε και την αγαπουσα.

Καποτε ημουν αλαζονας δεν υπολογιζα τα κοριτσια ηθελα μονο να απολαυανω το κορμι τους και μετα της αφηνα καθε μερα υπειρξε και διαφορετικη.Εκανα αυτο που ποθουσα σωματηκα εγω δεν νιαζομουνα για τα κοριτσακια που θα πληγονοντουσαν.

Ηξερα οτι ειχε βγει φημη οτι πηγαινα με πολλες αλλα δεν με ενιαζε κοιτουσα τον ευατο μου.Την ειχα δει τοτε μεσα στο αεροπλανο ειχε σηκωθει απο την θεσης να με κοιταξε στα ματια.Αυτη η ματια αλλαξε τα παντα μεσα μου.

Την ειχα βαλει στην λιστα με τις δεκα που θα πηγαινα.Ολη την ωρα σκεφτομουνα τις στιγμες που την ειχα για λιγο το πρωτο φιλι που της ειχα δωσει που ενιωσα τα χειλη της.Ειμαι εδω τωρα στο δωματιο της να ντυνομαι η χθεσηνη βραδια αγγηξε σωμα και ψυχη.

Η Μπελλα ηταν τα παντα αγγιζε καθε σημειο του κορμιο μου με ενα σπανιο τροπο που δεν ειχα συναντησει ποτε στην ζωη μου.

Αναστεναξα και φορεσα το πουκαμισο μου.Ανοιξα την πορτα και βγηκα στο μικρο διαδρομο η πορτα απο το μπανιο ηταν κλειστη εκανα μερηκα βηματα εκανα γροθια το χερι μου πηγα να χτυπησω αλλα δεν το εκανα επρεπε να την αφησω μονη της να σκεφτει.Θα την εβλεπα στης σχολη θα μου ελεγε οτι με αγαπαει.

"Μην εισαι βεβαιος για αυτο"η φωνη της λογηκις μου με διεκοψε απο τις σκεψεις μου.Κουνησα αρνητικα το κεφαλη δεν θα σκεφτομουνα ετσι ειχα μια ελπιδα.Θα με συνχορουσε για αυτα που της εκανα.

Υμουν νευριασμενος με τον εαυτο μου με την Μπελλα αλλα πιο πολυ με τις πραξεις μου που ειχαν και συνεπιες πληγωσα την Μπελλα.Ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω.

Ο καθαρος αερας καθαρησε το μιαλο μου.Σταθηκα στην μεσι του δρομο κοιταξα λιγο πισω αλλα δεν την ειδα πηγα στο αμαξη μου.Εβαλα το κλειδη στην πορτα και το ανοιξα μπηκα.Ηθελα τοσο πολυ να την εχω κοντα να την λεω οτι την αγαπω.Ειχα διαλυθει δεν ηξερα γιατι μου το εκανε αυτο η Μπελλα ειχε καθε δικιο αλλα γιατι ειχα αλλαξει χαρης αυτην.

Εβαλα μπρος την μηχανη.Ο θορυβος με εκανε να ξυπνησω απο καθε σκεψη που ειχα βυθηστει.Ξεκηνισα οδηγησα ως το Μπερμηχαν ειδα τον Εμετ μαζι με την Ροζαλι Χειλ αλλη μια κατακτηση του εσφιξα τα χερια μου επανω στο τιμονι οταν αντικρισα την Καθριν.Τι διαολο εκανε εκει με τον Εμετ.

Φρεναρα αποτομα παραλιγο να κοπανουσα ενα διπλανο αυτοκηνιτο.Εκλεισα την μηχανη του του αυτοκινητου και καθησα για λιγο.Ο Εμετ ειχε καταλαβει οτι ειχα ερθει πλησιασε την πορτα του συνοδηγου δεν ειχα καμια ορεξη να μηλισω σε κανεναν μετα απο αυτο που ειχε γινει με την Μπελλα.

Ο Εμετ ομως ηταν ο καλητερος μου φιλος αν του μηλουσα θα ενιωθα καλητερα.Η διαθεση του Εμετ ηταν πολυ γελοια πρωτη φορα τον εβλεπα τοσο χαρουμενο κοιταξα την Ροζαλι και επειτα τον Εμετ.

<<Τι εγινε φιλε>>κοιτουσε την Ροζαλι οταν μου μηλουσε.Εσφιξα το σαγονι μου.

<<Ημουν με την Μπελλα χθες το βραδυ και εγινε->>εκλεισα γρηγορα το στομα μου γυρισε και με κοιταξε σοβαρος ηξερα οτι καταχτουσα την Μπελλα για το λογο μονο οτι θα την εβαζα στο κρεβατη αλλα ολο κατεληξε να νιωθω συναισθηματα για αυτην.

<<Τι εγινε χθες το βραδυ Ρομπ την εβαλες στο κρεβατη...>>εκανε ενα χαμογελο ειρωνιας στα χειλη του.

<<Ναι αλλα καναμε ερωτα>>ειδα που πηρε μια εκφραση αποριας.

<<Ερωτα ειπες η ακουσα λαθος?>>εβαλε τα χερια του στο στηθος του.Εσφιξα ακομα πιο πολυ τα χερια γυρω απο το τιμονη.

<<Ναι καναμε ερωτα>>του μηλισα σιγανα θυμηθυκα την χθεσινη νυχτα την ,πεελλα να μου λεει συνεχεια το ονομα μου.Ποτε καμια κοπελα δεν μου το ελεγε αντιθετος αναστεναζανα απο απολαυση.Κουνησα το κεφαλη να διωξω αυτες τις σκεψεις.

<<Εμετ δεν ξερω τι να κανω?>>εβαλα τα χερια μου στο προσωπο ημουν συνχισμενος απο την αρχη που ηθελα τη Μπελλα.Ακουμπησε το χερι του στον ομο μου.

<<Τι εγινε πηρες αυτο που ηθελες απο την Μπελλα τωρα εχει σειρα αλλη σου προτενω->>δεν μπορουσα αλλο ειχα εξοργιστει με τον εαυτο μου.Το τερας που ημουνα καποτε αυτο το ειχε μονο η Μπελλα καμια αλλη να παρει η οργη.

<<Δεν θα εχει σειρα καμια αλλη Εμετ παραμονο η Μπελλα>>η φωνη μου ανεβηκε δυο οχταδες πιο πανω αφησε το χερι του απο επανω μου.

<<Γιατι το λες αυτο?>>αφησα τα χερια μου απο το προσωπο μου και τον κοιταξα.

<<Γιατι την Μπελλα την αγαπω>>ειδα το προσωπο του ειχε μεινη να με κοιταει η σιωπη απλωθηκε γυρω μας.Διεκρινα μια δοση ειρωνιας αλλα τον κοιταξα με θυμωμενο υφος.Κοιταξε την Ροζαλι.

<<Εισαι σιγουρος>>Κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου αναστεναξα βαρια η αναπνοη μου χαθηκε στο χωρο.

<<Και τι σκοπευεις να κανεις Ρομπ>>Αυτο ηταν που δεν ηξερα τι θα εκανα αν εφευγε απο την ζωη μου η Μπελλα θα χανομουνα για παντα η ζωη μου πλεον ειχε γινει μια με τον αγγελο μου.

<<Δεν ξερω νομηζει οτι το εκανα μαζι της μονο για να την βαλω στο κρεβατη δεν ξερεις τι μου ελεγε τα ειχα παιξει μετα απο τοσο καιρο ο ηλιθιος δεν ειχα καταλαβει οτι την αγαπουσα Εμετ την πληγωσα και εχει καθε δικαιωμα να με μησει αλλα δεν θα το αντεξω>>σταματησα ειχα βγαλει ολο το βαρος που κρατουσα τοσο καιρο μεσα μου.Κοιταξα εξω ο ουρανος ειχε συννεφιαση.

Τα μαυρα συννεφα καλυπταν καθε αχτινα φωτος απο τον ηλιο.Η ματια μου επεσε στην Μπελλα ερχοτανε στην σχολη κοιταξα το προσωπο της φαινοταν πολυ μπεδερμενει δεν μπορουσα να την βλεπβ ετσι.Ο Εμετ ειχε καταλαβει οτι καρφωσει την ματια μου στην Μπελλα.

<<Θα παει για μαθημα καλητερα ειναι να μην της μηλισεις θελει χρονο οπως και εσυ.Ειμαι σιγουρος οτι θα καταλαβει οτι δεν την εβλεπες με αυτο τον τροπο>>Πηρα μια ρουφηξια αερα ενιωσα το αρωμα της Μπελλας να αντηχει επανω μου.Με εκανε να σκεφτομαι την χθεσινη βραδια.

<<Ρομπ θα χασουμε το μαθημα>>ανοιξα την πορτα του αυτοκηνι του μου και βγηκα εξω.Δεν ειχα καμια ορεξη να παρακολουθησω το μαθημα αλλα ηξερα οτι θα ηταν και η Μπελλα αυτο που εδινε δυναμη.

Βηματισαμε προς την Ροζαλι και την Ελιζα μολις με ειδε κοιταξε στον αντρισμο μου.Ηθελα τοσο πολυ να την χαστουκισω.Πηγα να τον κανω ο Εμετ καταλαβε την αντιδραση μου ισια ισια που προλαβε να κρατησει το χερι μου.

<<Ηρεμησει>>τον αγριοκοιταξα.

<<Πως να ηρεμησω Εμετ δεν φταιει που η Μπελλα δεν με θελει εχω και αυτη την..>>εσφιξα τα δοντια μου δυνατα δεν θα αφηνα τον εαυτο μου ελεθευρο.

Φτασαμε στα κοριτσια κοιταξα περα στο Μπερμηχαν ειχε μπει ηδη μεσα ηθελα να παω κοντα της και να την ικετευσω να με συνχωσερει για τα λαθη που εκανα απο την αλαζονια μου.

<<Γεια σου Ρομπερτ>>κατεβασα το βλεμμα μου και κοιταξα την Ελιζα.

<<Γεια>>δεν θα μπορουσα να το αποφυγω.Ο Εμετ αγκαλιασε την Ροζαλι τους κοιταξα φαινοταν διαφορετικος οταν βρισκοτανε κοντα της.Μια δοση ζηλειας με τυλφωσε γιατι να μην ειχα και εγω την Μπελλα μου στη αγκαλια μου.Εβαλα τα χερια μου στις τσεπες του τζιν μου.

<<Εμετ εγω παω μεσα>>Ο Εμετ αφησε την Ροζαλι και ηρθε κοντα μου.

<<Ερχομαι και εγω περημενε>>αγνοησα την Καθριν αλλα με το πεισμα που ειχε δε θα με αφηνε υσηχο.Με πηρε απο το μπρατσο.Δεν την απομακρυνα αν και την εδινα θαρρος εκανε μεγαλο λαθος.

<<Τι εχει ο Ρομπερτ?>>ακουσα την περιεργη φωνη της Ροζαλις.Ο Εμετ δεν απαντησε τον σκουντηξε για λιγο.

<<Θα σου πω σπιτι>>την ειπε χαμηλοφωνα.

<<Με την Μπελλα Σουαν>>ρωτησε.Να παρει επεμενε ηθελα τοσο πολυ να ουρλιαξω και να την πω ναι ειναι αυτη και την αγαπω.Εσφιξα το σαγονι ακομα πιο πολυ.

Μπηκαμε μεσα στην σχολη ειδα ολους του τελειοφητους τους χαιρετησα.Καθησα στην αγαπημενη θεση την Μπελλα ειχε δικιο που καθοταν εδω εβλεπε τον ουρανο και τον προαυλιο.Ο Εμετ ηρθε και καθησε διπλα μου.

<<Ρε φιλε μην εισαι ετσι θα γινει θεμα κοτσομπουλιον>>η φωνη του ακουστηκε ανυσηχη.

<<Δεν με αφορα>>κοιταξα κατω στο κενο αλλα δεν κοιτουσα στο κενο η Μπελλα πηγε να καθησει στην θεση της διπλα της ηταν η Μπρεντα.Διεκρινα ενα κυμα θυμου.Αυτο με εκανε να νιωθω αδυναμος μπρστα της.

Η Μπρεντα με κοιταξε εξεταστηκα και κατι ψυθηρισε στο αυτη της Μπελλα ειδα που κουνησε αρνητικα το κεφαλη της.

<<Μπελς>>η φωνη του με εκανε να θελω να σηκωθω και να τον πλακωσω η Μπελλα με προσπερασε χωρις να μου δωσει ουτε μια ματια.Τον ειδα απο την ακρη του ματιου μου που την αγκαλιαζε.Δεν θα αντεχα αλλο σηκωθηκα και βηματισα προς την εξοδο.

<<Ρομπ που πας>>η φωνη του Εμετ δεν με εμποδισε να μην σταματησω.Κατεβηκα στα σκαλια ο θυμος κυριαρχε το μιαλο μου η ζηλεια μου εβραζε μεσα μου σαν ηφαιστειο ηθελα να τον σκοτωσο επει το που εκεινη την στηγμη που αγκαλιαζε την Μπελλα που το κορμι του επεσε επανω της.Αυτο με εξοργηζε.Η Μπελλα δεν ειχε καταλαβει πως ολα αυτα που μου εκανε με εξοργηζαν.

<<Ρομπερτ>>η φωνη της με εκανε να σαστησω ακουγοτανε τρομαγμεμη.Η κορνα ενος αυτοκηνυτου με εβγαλε απο τις σκεψεις μου ερχοταν καταπανω μου.Εμεινα στην μεση του δρομου.Το αυτοκινητο επεσε κατα πανω μου ενας οξυς πονος ηρθε σε ολο μου το σωμα κανοντας με να χασω καθε αισθημα καθε σκεψη πονου.

Το μονο που ειχα στο μιαλο μου ηταν η φωνης της που ξυπνουσε καθε χαμενο αισθημα μεσα μου.Εκλεισα τα ματια μου και αφεθηκα στον πονο και σε μια φωνη που απομακρυνοτανε σε καθε κηνησι που εκανα.Το μονο που εμεινε στο μιαλο μου ηταν η εικονας της Μπελλας

*********************************

<<Ρομπερτ>>η φωνη της ακουγοτανε σοκαρησμενη.Ο πονος με ειχε σαστησει δεν ηξερα που βρησκομουνα ειχα χασει καθε αισθηση του χρονου ο πονος με επαιρνε μαζι του το σκοταδη απλωνοτανε γυρω μου.Με επερνε μαζι του.

<<Ρομπερτ>>ακουσα μια αλλη φωνη του Εμετ καθοταν στο πλαι μου.Ενιωθα σαν να με ειχαν κοψει στη μεσι ο πονος με εκανε να θελω να ουρλιαξω να παρακαλεσω καποιον να με σκωτοσει τωρα.Το στηθος που καιγοτανε σαν να με ειχαν βαλει στην πυρα και με καιγανε.

<<Ρομπερτ>>αυτη η φωνη.Ανοιξα τα ματια μου και αντικρισα το προσωπο ειχε γεμισει δακρυα στα ματια.Κυλουσαν στα μαγουλα της με σφιγγε απο το χερι της το εσφιξα δυνατα μην φυγεις αγγελε μου.

Μην φυγεις.<<Μπελλα καλεσε ασθενοφο τωρα>>Φωναξε ο Εμετ η Μπελλα δεν με αφησε πηρε το κηνιτος της μεσα απο την τσεπη της τα χερια της ετρεμαν οταν πληκτρολογουσε τον αριθμο.Την ακουγα να μηλαει μεσα απο τα δοντια της και ταυτοχρονος να κλαει μηλουσε μισα ελληνικα μισα αγγλικα.

Ειχα ξεχασει τον πονο το μονο που το σκεφτηκα βασανιζομουν.Το στηθος μου καιγοτανε.Ενιωθα το αιμα να κυλαει κατω απο τα ρουχα μου να με κανει ουρλιαξω απο τον πονο.Δεν μπορουσα να κουνηθω αν εκανα εστω και μια κηνιση θα πεθαινα απο τον πονο.

Δεν ηθελα να την βλεπω ετσι την κοιτουσα και εκανε την καρδια μου να ραγιζει σε χιλια κομματια.

<<Μπελλα->>πηγα να μηλισω αλλα κατι σφραγγισε το λαιμο μου την εισοδο του αερα μου εβηξα για να διωξω αυτο που εμποδιζε το λαιμο μου.Εβγαλα αιμα μεσα απο τα χειλη μου.Η Μπελλα σηκωσε το κεφαλη μου αυτο με βοηθησε να μπορω να περνω αερα.

<<Μην μηλας>>η φωνης της ακουγοταν σαν την ειχα σφινοσει κατι στο λαιμο.Ο Εμετ ετρεμε ολοκληρος διπλα μου δεν μπορουσα να κανω ουτε μια κηνιση το μιαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργει σε καθε σημειο του.

Ειδα την Μπελλα να με κοιταει δεν σταματησε να κλαιει η καρδια μου χτυπουσε με κοπο.Εσφιξε το χερι της μεσα στο δικο μου.

Τα ματια της ειχαν πρηστει απο το κλαμα.Να παρει η οργη γιατι εκλαιγε δεν το αξηζα........δεν αξηζα την αγαπη της τιποτα ημουν ενας αχρηστος οπως μου ειχε πει καποτε.Ειδα τοτε στο προσωπο της μια σπιθα ελπιδας εβγαλε ξανα το κηνιτο της και πατησε ενα αριθμο.Περημενε για μερηκα λεπτα.

<<Νορα φωναξε αμεσως τωρα τον Καρλαιλ>>ακουσα να λεει μεσα απο τα σφιγμενα δοντια της.Ποιος να ηταν ο Καρλαιλ?Την εβλεπα να τρεμει ολοκληρη το χερι της ετρεμε σαν φυλο μεσα στο δικο μου ακουγα την καρδια της που χτυπουσε σαν τρελη μεσα στο στηθος της.

Ενιωθα ενα οξυ πονο επανω στο στηθος μου σαν να με ειχαν βαλει σε φωτια και με εκαιγαν.Προσπαθησα να επηκεντρωθω στην Μπελλα που τα δακρυα κυλουσαν στα φλογισμενα μαγουλα της.Εκλεισε το κινητο της και με κοιταξε.

<<Μην κλαις δεν το αξιζω>>η φωνη μου ηταν μια με την ανασα μου.Εβαλα την παλαμη μου στο μαγουλο της.

<<Μπελλα>>σηκωσε το βλεμμα της και με κοιταξε με τα σοκολατης ματια.

<<Σε αγαπω>>μετα απο τοσο καιρο της ελεγα στην πιο ακαταληλη στιγμη ολο αυτο που ενιωθα η Μπελλα μετα το θανατο της Εμιλις με αλλαξε η καρδια μου χτυπουσε μοναχα οταν την ειχα κοντα μου.

<<Και εγω σ'αγαπω οσο τιποτα αλλο στον κοσμο>>επιτελους ακουσα μεσα απο τα χειλη της αυτο που λαχταρουσε η καρδια μου.Αν θα πεθαινα θα εφευγα απο εδω εχοντας αυτα τα λογια στην καρδια μου.

Εκλεισα τα ματια μου περημενωντας τον θανατο οπου θα μας χωρηζε για παντα.Αλλα η φωνη της με ξυπνησε απο το σκοταδη.Τοτε ενιωσα δυνατος παρα τον οξυ πονο στο στηθος μου και σε ολο μου το σωμα.Τωρα πλεον θα πολεμουσα μοναχα να μεινω ζωντανος για να ζησω αυτη την αγαπη οπου ειχα χασει απο την Εμιλι.

Δεν θα αφηνα τον θανατο να με χωρησει απο τη αγαπη που τοσο αναζητουσα στην ζωη μου.