9ο Κεφαλαιο-Αλλαγη Ρολου.

Ρομπερτ Μεσιεν.


Πως ειναι δυνατον να ειχα χαστουκησει την Μπελλα δεν ειχα το θαρρος να παω να της πω οτι ηταν επανω στον θυμο μου.Αν την πλησιαζα εστω και για λιγο θα εβλεπα αυτο που μισουσα σε εκεινη να με κοιταει με μισος στα ματια.Ειχε καθε δικιο κανεις δεν μπουσε να την αλλαξειι.Κανεις.


Η Αλις ειχε ερθει κλαιγοντας στο σπιτι του Τζασπερ με μια βαλιτσα μαζι της.Απο τι ειχα καταλαβει η Μπελλα ειχε αλλαξει ελεγε συνεχεια οτι με μισει.


Εβλεπα την Αλις να κλαιει δεν συνγκρατηθηκα ηθελα να τσακισω την Μπελλα δεν με ενιαζε αν με μισουσε αλλα η Αλις δεν ευθηνοτανε σε τιποτα εγω ημουν ο ηλιθιος που ειχα παει εκεινη την νυχτα στο δειπνο για να αποδειξω στην Μπελλα οτι δεν θα ξεμπλεκε μαζι μου.


Τα αποτελεσματα ηταν να πληγωθει η Αλις μου.Αυτο το μισουσα δεν θα αντεχα για πολυ θα ξεσπουσα.Ο Τζασπερ πηγε μεσα για να φερει κατι να πιει η Αλις.Χωρις να σκεφτομαι σηκωθηκα και την πλησιασα.


Εβαλα τα χερια μου αναμεσα στο μικρο προσωπο της και τα χειλη μου ακουμπησαν επανω στα δικα της δεν με ενιαζε αν θα μας εβλεπε ο Τζασπερ αυτο που ειχε σημασια για εμενα ηταν να ειναι καλα η Αλις.

Τυλιξε τα χερια της γυρω απο εμενα και με τραβηξε κοντα της ποσο καιρο περημενα αυτη την στιγμη αλλα κατι δεν πηγαινε καλα δεν ενιωθα κατι το κενο ειχε ανοιξη μεσα στην καρδια μου.

Η Αλις δεν ειχε καμια σχεση με την Μπελλα,η Μπελλα οταν με φιλουσε ξεχνιομουνα σαν να ημουν στον παραδεισο η Μπελλα παντα με μισουσε αλλα οταν την φιλουσα επεφτε αδυναμη μεσα στην αγκαλια μου.Η Αλις αντιθετος αυτο το φιλι το ειχε αναγκη για παρηγορια.Η Μπελλα απο την αλλη με ηθελε ολοκληρο ψυχη και σωμα.Εκεινη την νυχτα που πηγα να την κανω δικη μου εκλαιγε για τον λογο οτι θα μετανιωνε γαι την πραξη της.


Εσπρωξα την Αλις μακρια μου και της σκουπισα τα δακρυα με τα χειλη μου.Ξαφνηκα ακουσα τον Τζασπερ να ερχαιτε απο την κουζινα.Της εδωσα ενα γρηγορο φιλι στα χειλη της και πηγα παλι στην θεση μου.Ο Τζασπερ τη εδωσε το ποτηρι με τον χυμο και εκατσε διπλα της.

<<Τι ειχε γινει με την Μπελλα τι σου ειπε?>>ρωτησε γεματος ανυσηχια.Η Αλις με κοιταξε με την ακρη του ματιο της.Ξεροκαταπιε.Αφησε το ποτηρι επανω στο τραπεζακη και τον κοιταξε.

<<Εχει αλλαξει τοσο πολυ....με μισει.....Τζασπερ..με μισει>>η φωνη της ραγισε στο τελος.Εσφηξα τα χερια μου σε γροθιες.Δεν θα αφησω την Μπελλα ετσι θα μου το πληρωνε ασχημα.Ηδη ειχα πει στην Αλις οτι την ειχα κανει δικη μου και ειδα οτι ειχα σπασει καθε δεσμο αναμεσα σε εκεινη και την Μπελλα.

<<Τι εννοεις δεν γινεται ετσι απλα η Μπελλα να σου φερθηκε με αυτο τον τροπο>>η φωνη του Τζασπερ με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου.

<<Τι σου ειπε ακριβως Αλις?>>την ρωτησα με σφιγμενα δοντια.Με κοιταξε με ματια γεματα νοημα.<<Δεν θυμαμαι και πολλα αλλα δεν ξεχασω οτι μολις ειχε γυρισει με τον Γουιλ ειχε να χαμογελο στα χειλη σαν να ηθελε να με προειδοπησει>>τα ματια της βουρκοσαν.Τι ειχε κανει με τον Γουιλ.

Ενιωθα την καρδια μου να ραγιζει σε καθε σημειο της.Τι διαολο ηθελε ο Γουιλ με την Μπελλα ενιωσα για πρωτη φορα ενα συναισθημα τελεις περειεργο.Η Μπελλα να φηλαει τον Γουιλ.Πραγματι ειχε αλλαξει μετα απο εκεινη την βαρδια.Κοιταξα την Αλις.

<<Ειναι αληθεια αυτα που λες>>οι λεξεις εβγαζαν το δηλητιριο οπου ενιωθα για τον Γουιλ.

<<Ναι>>ψυθηρισε.Ο Τζασπερ με κοιτουσε με ανυσιχια στα ματια.

<<Ρομπερτ μην κανεις τιποτα η Μπελλα εχει καθε δικιο να->>την υποστηριζε κιολας.

<<Τι εχει δικιο Τζασπερ να μισει την ιδια της αδερφη πρεπει να ειναι πολυ->>σταματησα.


<<Να ειναι τι Ρομπερτ η Μπελλα σε μισει για τον λογο οτι την θελεις μονο για το κρεβατη>>Μου πεταξε ο Τζασπερ.Εσφιξα τα χερια μουα ακομα πιο πολυ.<<Μαζεψε τα λογια σου Τζασπερ μην σε μαζεψω εγω>>φωναξα εξοργισμενος.Σηκωθηκα.Το ιδιο και ο Τζασπερ.
Κοιταζαμε ο ενας τον αλλον.<<Νομιζεις οτι σε φοβαμαι....Ρομπερ ζορισε να ακουσεις την αληθεια για το πως σε βλεπει η Μπελλα?>>γελασε ειρωνηκα.Δεν αντεξα.Πηγα να τον χτυπησω αλλα η Αλις με προλαβε.Μπηκε στην μεσι.<<Σταματηστε Τζασπερ σταματα το ιδιο και εσυ Μεσιεν>>Με εσπρωχνε μακρια απο τον Τζασπερ.Κατεβασα το βλεμμα μου και την κοιταξε.Το μιαλο ειχε καθαρισει απο την οργη μου.Μολις ηΑλις με κοιταξε με ηρεμο βλεμμα ειχα ξεχασει τον θυμο μου.

<<Καλητερα να φυγεις>>μου ψυθηρισε,αυτο θα εκανα.Πηρα την ζακετα μου και περπατησα ως την πορτα.Πισω μου ακουσα να βριζει ο Τζασπερ.Ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω.Πηγα προς το αυτοκινητο εβαλα το κλειδη για τον ξεκλειδωσο.


Μπηκα μεσα αλλα δεν ξεκηνισα.Ανοιξα το κινητο μου και πληκτρολογισα τον αριθμο του Εμετ.Αυτο θα με βοηθουσε ηταν ο καλητερος μου φιλος θα με καταλαβαινε απο τον ηλιθιο Τζασπερ.Ακουστηκε ενας ηχος και μετα η γραμμη κοπηκε.Δεν το σηκωνε.


Το εκλεισα και το πεταξα το καθισμα.Κοιταξα εξω απο το παραθυρο ειχε ενα παρκο απενταντη η ματια μου περιπλανηθηκε στο παρκο.Ειδα ενα κοριτση με καστανα μαλλια να ειναι αγκαλια με τον....Γουιλ.Τοτε συνειδητοποιησα πως αυτο το κοριτση ηταν η Μπελλα.Παλι αυτη η ζηλια με τυληγε γυρω της.


Μα τι μου συνεβαινε γιατι οταν εβλεπα την Μπελλα να αγκαλιαζει τον Γουιλ ενιωθα ετσι.Οχι οχι ειναι αδυνατον.Ενιωθα σιγα σιγα κατι το διαφορετικο για την Μπελλα και για αυτο ενιωθα ετσι?Οχι δεν θα αφηνα την Μπελλα να αγκηξει την καρδια μου που ειχε περτωσει πριν δυο χρονια.Δεν θα το επετρεπα.


Κοιταξα ξανα εξω.Η Μπελλα γελουσε μαζι με τον Γουιλ και ενα μικρο παιδι.Τον ειχε στη αγκαλια της και τον φιλησε το μετοπω.Η Μπελλα ειχε αδυναμια στα παιδια?Κοταξα τα χαραχτηριστηκα του προσωπου της τα σοκολατι της ματια ελαμπαν απο χαρα οταν ειχε στην αγκαλια της αυτο το παιδι.Μεσα μου ενιωσα μια χαρα χαιρομουν που την εβλεπα καλα.

Σκοτεινιασα αμεσως.Αλλαζα η Μπελλα με εκανε να αλλαζω.Εβαλα το κλειδη στην μιζα και ξεκηνισα με ταχυτητα προς το σπιτι.Η Μπελλα Σουαν με αλλαζε και εγω αυτο δεν θα το επετρεπα το μονο που ενιωθα για αυτην απο την πρωτη στιγμη ηταν μισος.Τιποτα αλλο.

Μπελλα Σουαν.

Υπειρχουν αραγε τροποιγια να εκδικηθεις αυτους που αγαπες αλλα μην πληγωθεις εσυ ιδια?Ο Καθηγητης μηλουσε προσπαθησα να ειμαι συνγκεντομενοι αλλα συνεχεια σκεφτομουνα αυτο ηθελα να παρω πισω ολοι την αγαπη που μου ειχαν στερησει η Αλις ο Μεσιεν για να τους δωσω τον πονο και το ψεμα σαν ανταλαγμα γινοταν αραγε αυτο?Οχι γιατι αν το εκανα θα γινοντουσαν πολυ χειροτερα τα πραγματα.

<<Σουαν?>>ειπε ο καθηγητης ακριβως διπλα μου.Σηκωσα το βλεμμα μου απο το αδειο σειμιοματαριο μου που δεν ειχ αγραψει ουτε μια λεξη.<<Εεε....ναι κυριε Ντανιελ?>>ειπα αφημενα.Ηταν ο καινουργιος καθηγητης μας στο Μπερμηχαν ειχε γινει θεμα κοτσομπουλιον.Ηταν ψυλος με καστανοξανθα μαλλια και μελοι ματια.Ηταν πανω κατω....εικοσιπεντε.


<<Γιατι δεν γραφαιτε?>>τι να του απαντουσα οτι η αδερφη μου με ειχε προδωσει και εψαχνα τροπους να μην της ξαναμιλησω αλλα και να την πληγωσω ταυτοχρονος.<<Εεεε...>>δεν μπορουσα να βρω δικαιολογια.Ο ηχος του κουδουνιο με εσωσε απο τον ρεζιλικη.<<Ειστε τυχερη>>μουθ χαμογελασε και πηγε στην εδρα του.<<Θα εχαιτε ολο το κεφαλαιο δωδεκα και τις ασκησεις της σεληδας εικοσι>>ειπε ηρεμα.Ειδα που με κοιταζε οσο μηλουσε.

<<Σε κοιταει>>ειπε με ενα πονηρο χαμογελω η Μπρεντα.Την κοιταξα δεν αστευοτανε.<<Δεν με ενδιαφερει>>σηκωθηκα και πηρα την τσαντα μου.Αυτος μας ελειπε κιολας.Ειχα τα προβληματα μου και ενα καθηγητη να με γλυκοκοιζει θαυμασια.<<Σου τον χαρηζω>>η Μπρεντα ηρθε διπλα μου και μου χαμογελασε.


<<Αχχχ....ωραια>>με πηρε απο το χερι και βγηκαμε απο την αιθουσα γελοντας.Ο διαδρομος ηταν γεματος απο παιδια. Ειδα τον Γουιλ που μας πλησιαζε.Ετρεξα κοντα του και επεσα μεσα την αγκαλια του.Με σηκωσε και με στριφοηυρισε.Χαχανισα.Με αφησε κατω εσκυψε και με φιλησε παγωσα ολοκληρη εκεινη την στιγμη.Δεν περημενα οτι θα με φηλουσε.

Τι να εκανα οχι μονο μας εβλεπε ολη η σχολη αλλα ειχε σταματησει και το μιαλο μου.Τον εσπρωξα απαλα και τον κοιταξα γεματη απορια.<<Συνγωμη δεν ηθελα να->>ο Μεσιεν ειχε σταματησει στην μεσι του διαδρομου και με κοιτουσε με μισος.Τοση ωρα εβλεπε το σκηνικο με το φιλι.


<<Φαινεται Μπελλα καις καρδιες>>ειπε η Μπρεντα ακριβως διπλα μου.Δεν της απαντησα κουτουσα τον Ρομπερτ το προσωπο του ειχε ενα κυμα θλυψης.Γυρισε και εφυγε.Στην καρδια μου ανοιξε μια πληγη.Τον ειχα πληγωσει μα πως αφου..?<<Με συνχωρειτε>>αφησα τον Γουιλ και ετρεξα προς το μερος του Ρομπερτ.Ετρεξα σχεδον.Τον ειδα που ανεβηκαι τα σκαλια προς τις ταξεις του δευτερου ετους.Δεν ειχε καταλαβει οτι τον ακολουθουσα.Γυρισε και μπηκε μεσασ την βιβλιοθηκη της σχολης.


Να παρει.Μπηκα μεσα και ειδα οτι πηγαινε προς τα αρηστερα.Πηγα προς τα εκει.Ειμασταν στην αλλη μερια του βιβλιοθηκης εκει κανεις δεν πατουσε το ποδι του μονο αν ηθελε να φηλιθει.Σταματησα οταν ειδα την.....την....Αλις.Ο Ρομπερτ σχεδον ετρεξε κοντα της και την φιλησε.Καθε σημειο της καινουργια μου καρδιας ειχε ραγισει ενιωθα οτι θα επεφτα στο γκρεμο ολα ηταν αληθεια μια αληθεια που δεν ηθελα να πιστεψω που την εβπελα μπροστα μου.

Ο Ρομπερτ φηλουσε την Αλις και εγω τι ρολο επαιζα?Τι ρολο επαιζα τοσο καιρο σε αυτους τους δυο καταραμενους μηνες.Ολα ηταν ενα ψεμα επαιζε τελεια το ρολο του και αυτος και η Αλις.Μας κοροιδευαν και εμενα και το κυριοτερο τονΤζασπερ τον ειχε προσωσει με τον πιο ασχημο τροπο πηγε με τον καλητερο του φιλο.


Δεν μπορεσα να συνγκρατησω το λυγμο μου.Εσφιξα τα δοντια μου.Εκεινη την στιγμη καθε αισθηση λογικης με ειχε εκγαταλεψει.Τι εκανα τωρα?Γιατι να πληγωνομε με το χειροτερο τημιμα στην ζωη μου.Την προδωσια.Τον πονο.Τελικα ειχα δικιο ο Ρομπερτ αγαπουσε μονο την Αλις μονο για αυτην εκανα οσο εκανε μαζι μου.


Εκανα μερηκα βηματα πισω και ετρεξα προς την εισοδο.Δεν αντεχα χα βλεπω ολο αυτο το ψεμα που βρισκοτανε μπροστα μου.Βγηκα απο την βιβλιοθηκη περπατησα στο αδειο διαδρομο.Η θλιψη ειχε σκοτεινιαση το μαυλο μου.Αφησα τα δακρυα τα κυλουσουν στα ματια μου.Πηγα προς το παραθυρο και εκατσα.Μαζευτικα σαν μπαλα και κοιταξα τον συννεφιασμενο ουρανο.


Τι να εκανα τωρα?Ηταν σαν να ημουν νεκρη χωρις καμια αισθηση,χωρις τιποτα μεσα να νιωθω ημουν ενα αδεο κουφαρι.Ηθελα να φυγω απο ολον αυτον πονο.Να εκανα τι ομως?Δεν υπειρχε απαντηση.

<<Μπελλα>>αυτο ηταν το τελειοτηκο χτυπημα ειχε το θρασσος να με μου μηλαει.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.Μαζεψα τα τελευταια κομματια που ειχαν μεινη στην καινουργια καρδια μου.Σηκωσα το βλεμμα μου και κοιταξα το προσωπο του.

Ανοιγοκλεισα τα ματια μου σηκωθηκα σκουπισα τα δακρυα μου.Η οργη μου απο στιγμη σε στιγμη δεν θα αργουσε να ενφανηστει θα εκανε την ενφανηση της.Τωρα πλεον ειχα αλλαξει ρολο.


Ειχα ξεχασει πια ημουν η Μπελλα που οι ανθρωποι που αγαπουσα με ειχαν κατεστρεψει η Μπελλα που ηθελε να τους πληγωσει με το ιδιο νομισμα.Ενα ηξερα τωρα το ποτηρι ειχε ξεχυλεισει και την θεση μου η Μπελλα που δεν θα τους συνχωρουσε για τον πονο που την ειχαν δωσει.


Με κοιταξε βαθια στα ματια το μονο που εβλεπε τωρα ηταν η οργη μου να καιει καθε σημειο του σωματος μου.