11ο Κεφαλαιο-Σκοτεινη Πλευρα.

Αφιερωμενο σε ολες που στιρηξαν αυτη την ιστορια με τοση αγαπη.Σας ευχαρηστω πολυ για την στηριξη σας που μου δωσατε.

Ρομπερτ Μεσιεν.

Ποτε δεν πιστευα στην ζωη μου στην αγαπη μου φαινοταν γελοιο ολο αυτο.Εβλεπα τα ζευγαρια να λενε σε αγαπω και μετα να χωρηζουν....Απο την στιγμη που λες αγαπω σε καποιον μενεις μαζι του.Αυτο ειχα κανει πριν δυο χρονια η Εμιλι το μαναδικο κοριτση που ειχε καταλαβει αληθινα ποιος ημουν.Οταν την ειχα πει αυτη την μοναδικη λεξη την κοιτουσα στα κατα πρασινα ματια της την ειχα πει σε αγαπω απο την πρωτη στιγμη που την αντικρισα στην σχολη.Ηταν ακριβως δυο πριν ειχε ερθει απο την Αμερικη αλλα με ελληνες γονεις.Την ειχα δει για πρωτη φορα να πεφτει κατα λαθος επανω μου.


Την ειχα βοηθησει να μαζεψει τα βιβλια και εκεινη την στιγμη που σηκωσε να με κοιταξει ειδα αυτο τα ματια να με μαγευουν σε καθε σημειο του κορμιου μου σε καθε σημειο της καρδιας μου.Σαν να ειχε ερθει απο παραδεισο.Με κοιτουσε με αυτα τα ματια που με μαγευαν.Η καρδια μου ειχε σταματησει να χτυπαει.....για μερηκα δευτερολεπτα.Πηρα μια ανασα και την χαμογελασα.Ειδα για πρωτη φορα το κοκκινησμα στα μαγουλα της.Ηταν η καινουργια στην σχολη στην Σκοτια.


<<Χιλια συνγωμη εισαι καλα?>>με ρωτησε ντροπαλα.Δεν ειχα φωνη να της απαντησω την κοιτουσα υπνοτησμενος.


<<Ρομπερτ>>η φωνη του Εμετ με εβγαλε απο τις σκεψεις μου.Γυρισα και τον κοιταξα.Ο καθηγητης μηλουσε δεν ειχα καμια ορεξη να προσεχω στο μαθημα.Τα ειχα κατεστρεψει ολα η Μπελλα μαλωσε με την αδερφη την Αλις οπου εγω ημουν μια απο τις αιτιες επισης ειχα παει με το κοριτση του Τζασπερ.Ολα τα λαθοι που ειχα κανει καποτε ηταν σαν να ειχαν γυρισει στην καινουργια ζωη μου που με τοσο κοπο ειχα προσπαθησει να κανω μετα απο το θανατο της Εμιλις.Σαν χθες μου φαινοταν οταν η Εμιλι ειχα παθει αυτο το καταραμενο που της εκοψε το νυμα της ζωης μου αλλα και της δικιας μου.


<<Τι ειναι?>>ειπα ξερα κοιταζοντας τον.Δεν μιλησε η ματια του εδειξε γεματη απορια.Στραφηκα στον καθηγητη που μηλουσε.<<Τι εγινε?>>ρωτησε ανυσηχος.Κουνησα το κεφαλη μου οι εικονες απο την ομιλια μου με την Μπελλα με τρελαιναν.Ειχε αλλαξει τοσο ειχα γινει μια αλλη το ειχα καταλαβει απο την φωνη της απο τα σοκαλατι τις ματια που εφλαιγαν απο θυμο.<<Τιποτα Εμετ->>τι να του ελεγα οτι....η Μπελλα αιδιαζε για αυτο που ημουνα.

<<Μην λες ψεματα σε ξερω>>γελασε αδυναμα.Δε του απαντησα δεν ηταν η καταληλη ωρα για αυτη την συζητηση ουτε και το μερος.


<<Τζεσικα ξερεις που βρισκεται ο Γουιλιαμ Μπλακ>>ειπε ξαφνιασμενος ο καθηγητης.Θα βρισκεται μαζι με την Μπελλα Σουαν......και μονο στην σκεψη οτι την Μπελλα την αγκηζει αυτος με τρελανε.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.<<Οχι κυριε δεν τον ειδα>>απαντησε με κομενη την ανασα η Τζεσικα.Το μαθημα συνεχηστηκε χωρις να πει τιποτα.Ηθελα τοσο πολυ να κανω φασαρια για να βγω και να παω να ψαξω την Μπελλα να της εξηγισω γιατι φηλισα την Αλις υπηρχε λογος.Εφερα στο μιαλο μου την Μπελλα να φηλαει τον Γουιλ.Ηταν σαν ενα χτυπημα στην καρδια μου ενιωθα οπως τοτε με την Εμιλι αλλα πιο δυνατα αισθηματα απο εκεινα πριν δυο χρονια.


Αποκλειεται δεν θα ξανα αγαπουσα καμια αλλη εκτος απο την Εμιλι με ειχε προδωσει ειχε πεθανει αφηνοντας πισω της εμενα και τα ονειρα μας που καναμε για το μελλον αλλα η μοιρα ειχε παρει την αποφαση της να κανει αυτη κουμαντο στην ζωη μας.Εκεινη την νυχτα.....που την εβλεπα να ουρλιαζει απο θυμο να κλαει κατηγοροντας με οτι της ειχα καταστεψει την ζωη της μετα με αυτο το λαθος που ειχα κανει το μετανιονω ακομα αυτο που ειχα κανει να παρει οργη αν δεν ειχε συνβει εκιενη την νυχτα αυτο που ειχα κανει....


<<Εεεε.....Ρομπερτ χτυπησε το κουδουνι>>με κουνησε ο Εμετ στον ομο μου.Αναστεναξα και πηρα μια βαθια ανασα.Ξεχνα ολα αυτα Ρομπερτ κοιτα να διορθωσεις το τωρα οχι το παρλθον σου.Σηκωθηκα και βηματισα ως την πορτα.Ο διαδρομος ηταν γεματος απο παιδια.Ειχαμε αλλες τρεις ωρες.


<<Εμετ δεν εχω ορεξη να κανω μαθημα θες να παμε->>κοιταξα περα απο τον Εμετ η Μπρεντα ηταν μονη της ψαχνοντας κατι.<<Που θες να->>περασα απο τον Εμετ και πηγα προς την Μπρεντα.Την ειδα που ειχε παγωσει μολις με ειχε δει να την πλησιαζω.


<<Μεσιεν?>>ρωτησε.Το ειδα οτι δνε ξαφνιαστηκε καθολου μου με ειχε δει το περημενε.Απλως προσποιοταν.Σταυρωσα τα χερια μου στο στηθος μου.Το προσωπο της προδιδε καθε νευρηκοτιτα της.<<Θα ηθελες κατι?>>ρωτησε παλι.<<Ναι>>ειπα και κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.Δαγκωσε το κατω χειλος της.<<Που ειναι η Μπελλα?>>γουρλοσε τα ματια της.<<Δεν ξερω>>κοιταξε σε αλλη κατευθυνση.<<Απλως πες μου που ειναι?>>επεμενα.Δεν ειχα αρκετη υπομονη.Θα την αναγκαζα να μου ελεγε αν ηθελα.


<<Σου ειπα δεν ξερω>>ακουστηκε η σταθερη φωνη της.Γελασα ειρωνηκα.<<Δεν ξερεις ε?>>κουνησε αρνητικα το κεφαλη της.<<Πολυ καλα>>πηγα να την αναγκασω να μου πει.


<<Μπρεντα>>η φωνη της εφτασε στην καρδια μου κανοντας την να χτυπησει δυνατα.


<<Μπελλα>>ειπε η Μπρεντα ανακουφισμενη.Με αφησε και εφυγε γυρισα να την δω.Δεν περημενα να αντικρησω αυτο που περημενα.Τα ματια της λαμπανε απο χαρα αλλα δεν ηταν αυτο που με συνταραξε ηταν οτι ο Γουιλ ειχε το χερι του τυλγμενο γυρω απο την λεπτη μεσι της.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.<<Μπελλα μπορω να σου μηλισω προσω->>
<<Δεν την αφηνω μονη με εσενα Μεσιεν>>πεταχτηκε ο Γουιλ.Το βλεμμα μου επεσε σε αυτο που τοση ωρα κοιτουσα την Μπελλα γελουσε ξεροντας οτι αυτο που εκανε μπορει να ειχε καταφερει να με νευριαζε.Το ειχε καταφερει.Να παρει.Τι αλλο ηθελε απο εμενα.Ηξερε οτι ειχα φηλισει την Αλις που αν θα εκανα κατι εναντιος της θα το χρησιμοποιουσε για να με διαλυσει ακομα πιο πολυ.


<<Εσενα ποιος σου μηλισε?>>δεν ειχα καταλαβει οτι φωναζα σχεδον.Ηρθε ο Εμετ απο πισω τους και ηρθε διπλα μου.<<Ρομπ...ηρεμισε φιλε>>με εσπρωξε μακρια απο την Μπελλα και τον Γουιλ.Ειδα τον Γουιλ να μπαινει ν αβαζει την Μπελλα απο πισω λες και ημουν κανενας μανιακος.Πραγματι ετσι ημουν δεν ηξερα πως να αντιδρασω θα τον πλακωνα να θα την αγκιζε μια ακομη φορα.


<<Μην τολμησεις να την->>σταματησα αποτομα οταν η Μπελλα εφυγε απο την προστατευτικη θεση του Γουιλ.<<Αν ειναι να τσακωθηται χιλιες φορες να μηλισω μαζι σου δεν θελω να μπλειξηματα ο Γουιλ>>ανααστεναξε βαρια.Ο Εμετ με αφησε προσπαθησα να ηρεμισω οσο το επετρεπε ο ευατο μου.Προτιμουσε να μηλισει μαζι μου παρα να παθει κατι ο αγαπημενος της Γουιλ.


<<Πολυ καλα Μπελλα>>την πηρα απο το χερι βιβαια και την εβαλα μπροστα μου.Την εσπρωξα λιγο και την εδειξα με την ματια μου το μερος οπου θελω να μηλισουμε.


Ειδα οτι σφιχτηκε οταν κοιταξε τον απομακρισμενο διαδρομο.<<Ενταξει>>την ακοπυσα να ψυθηριζει στο σε εμενα.<<Αν της κανεις κατι θα γινει->>ουρλιαξε ο Γουιλ.<<Μην ανυχησεις Γουιλ θα εχω τελειωσει προτου το καταλαβεις>>γιρυσε η Μπελλα με γρηγορα βηματα ξανα πισω και του εδωσε ενα απαλο φιλι στα χειλη.Η καρδια μου πονεσε σε αυτη την εικονα κοιταξα στο κενο.


<<Παμε>>ειπε η Μπελλα προσωροντας προς τον διαδρομο.Τελικα ειχε αλλαξει πολυ δεν ηταν η Μπελλα που ηξερα αραγε καπου εκει μεσα θα υπαρχει ενα κομματι της παλιας Μπελλα που αγταπουσα.Προχωρησα και εγω στο δριαδρομο εχοντας μπροστα μου μια αλλη Μπελλα που δεν την γνωρηζα καν.

******************************************

Κοιταξα πισω μου τον Εμετ με νοημα στα ματια καταλαβα τι εννουσα και εφυγε η Μπρεντα ειχε παγωσει δεν τον περημενε μαλλον απο εμενα αυτο ποτε δεν κυνηγουσα υα κοριτσια αντιθετος τα κοριτσια κυνηγουσαν εμενα.Ο Γουλ εβριζε μεσα απο τα δοντια του.Του εριξα ενα χαμογελο ειρωνικο και γυρισα προς την Μπελλα ειχε γυρισμενη την πλατη της.


Ο διαδρομος ηταν αδειος.Σταματησε αποτομα οταν ειδε οτι ο διαδρομο εοπου ειχε αδειασει για τα καλα.Πηρε μια ανασα και σταυρωσε τα χερια της.
<<Οτι εχεις να ειναι συντομο>>δεν με κοιταξε στα ματια η φωνη της ακουγοτανε παγωμενη σαν να μηλουσε σε καποιον αγνωστο.
Ξεροβηξα και περπατησα μπροστα της.Η ματια μου επεσε πανω απο την Μπελλα ηθελα να ειμαι σιγουρος οτι δεν θα μας εβλεπε κανεις.Ο Γουιλ και η Μπρεντα ειχαν φυγει για το μαθημα αλλα ο Γουιλ σιγουρα ειχε το μιαλο του στην Μπελλα φοβοτανε μην της εκανα κακο.

<<Θα περημενο για πολυ ακομα>>η φωνη της μου απεσπασε την προσοχη

<<Νομηζω πως ναι Μπελλα εχουμε να ξεκαθαρησουμε πολλα εμεις οι δυο για το->>
<<Αυτος που ειχε να ξεκαθαρησει εισαι εσυ Μεσιεν εγω αυτα που ηθελα να πω τα ειπα ηδη>>η φωνης της ραγισε στο τελος.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες.


<<Μπελλα αυτο που ειδες δεν ηταν αυτο που φανταζεσαι>>ακουσα το σιγανο γελιο της να βγαινει απο τα χειλη της.
<<Σε παρακαλω Μεσιεν γιατι με εχεις περασει για καμια χαζη που οτι της λες θα το πηστεψει δεν ειμαι σαν αυτες->>δεν εντεχα αλλο την ακουγα να λεει οτι δεν ειναι σαν αυτες οτι ειχα αδικο σε καθε πραξει μου αλλα ειχα ενα δικιο ειχα το ηξερα βαθια μεσα μου οτι καπου εκει θα ηταν η Μπελλα που καποτε ειχα γνωρησει.


Την πλησιασα και την αρπαξα απο τα χερια της.Την κολλησα επανω στο τοιχο.Η αναπνη της σταματησε για ενα κλασμα του δευτερολεπτου και επανηλθε κανονικα.


<<Τι κανεις?>>ακουστηκε η φωνη της σαν ενα ψυθηρο.Πλησιασα το προσωπο μου κοντα στο δικο της τα χειλη της απειχαν μερικα εκατοστα απο τα δικα μου.<<Ρομπερτ αφησε τωρα>>ακουστηκε πιο δυνατα η φωνη της τωρα.<<Γιατι πες μου ενα λογο για να μην το κανω?>>την ρωτησα ηθελα τοσο πολυ να την κανω δικια μου εδω και τωρα δεν με ενδιαφερε τιποτα αλλο εκτος απο αυτο που ειχα σκοπο να το κανω απο την αρχη μαζι της ηθελα τοσο πολυ να την νιωσω μεσα μου.Το κενο που ειχα στην καρδια μου εκλεινε σιγα σιγα.Την ειδα που ειχε κοκκινησει και ξεροκαταπιε.

<<Αφησε με ηθελες να μηλισουμε οριστε ειμαι εδω αλλα αν εχεις αυτο στο μιαλο σου θα ειναι μονο στα ονειρα σου Μεσιεν>>φωναξε ακομα πιο πολυ.Εκανε ενα ακομα ενα λαθος.Να παρει την ηθελα στην αρχη ειχα σκοπο να την κανω δικια μου και μετα να την παρατησω και τωρα μεσα μου νιωθω αυτο ξανα το αισθημα που ειχε σβησει μετα το θανατος της Εμιλις.Αυτο το αισθημα να κλεινη το κενο οπου ειχε αφησει πισως της η Εμιλι αυτο το κενο δεν το εκλεινε η Αλις αλλα.....ανεβασα το κεφαλη μου κια βυθησα την ματια μου στην κοπελα με τα σοκολατι ματια της και τα μαγουλα της να φλεγονται κανοντας τα ματια να φαναιρωνουν........τον ποθο που συνγκρατουσε εκεινη την στιγμη.Η Μπελλα ηταν αυτη που εκλεινε το κενο τοσο καιρο......


Οχι δεν θα την αφησω να με κυριεσει.Οχι.Καμια δεν ειχα αγαπησει ποτε εκτος απο την Εμιλι και τωρα η Μπελλα κανει το αντιθετο.Τα αισθηματα που ειχαν παγωσε απο εκεινη την ημερα
ξανα γενιοντουσαν τωρα σαν ο χρονος ειχε παγωσει εκεινη την στιγμη.Κουνησα μπερδεμενος το κεφαλη μου.<<Κανεις λαθος αυτο που εχω στο μιαλο μου δεν εχει καμια σχεση με αυτο που σκεφταισε παντα Μπελλα>>την ψυθηρισα γλυκα.Εβαλα την παλαμη μου στο μαγουλο της εκαιγε ολοκληρο.Ακουμπησα το μετοπω μου επανω στο δικο της.Δεν εβγακε μιλια.Πηγε να πει κατι αλλα εκλεισε τα χειλη της και με κοιταξε στα ματια.


<<Και τι να σκεφτομαι αυτο που βλεπω λεω Μεσιεν>>ακουστηκε η σιγανη φωνη της μεσα στα χειλη της.Τυλιξα το χερι μου γυρω απο την μεσι της και την τραβηξα απαλα κοντα το στηθος μου κολλησε επανω στο στηθος της.<<Μπορει να μην βλεπεις καθαρα Μπελλα αυτο που κοιτας>>τα χειλη μου πλησιαζαν ολο και πιο κοντα στα δικα της.<<Δεν θελω να->>σταματησε αποτομα και τυλιξε τα χερις της γυρω απο τον λαιμο μου.<<Τι δεν θελεις Μπελλα?>>την ρωτησα.Την ηθελα σαν τρελος με ειχε αγκαλιασει και τα ματια της μαρτυρουσαν το ποθο που ενιωθε για εμενα.


<<Δεν θελω να...να....πληγωνομενο αλλο πια>>τα ματια της βουρκωσαν.Θα την ελεγα την αληθεις αλλα οχι τωρα δεν θα χαλαγα την στιγμη που η Μπελλα που ηξερα ειχε κανει την
εμφανιση της.Τα χειλη ακουμπησαν δισταχτικα επανω στα δικα της.Την κολλησα στο τοιχο τα χειλη ηταν απαλα σαν βελουδο ξαφνηκα το στομα της ανοιξε δεν εχασα την ευκαιρια και η γλωσσα μου εψαξε την δικια της.Τα χερια της σφιχτηκαν ακομα πιο πολυ γυρω απο τον λαιμο μου.Τα σωματα μας ειχαν κολλησει για τα καλα επανω στο δικο μου και στο δικο της.Ειχα σπασει καθε αμυνα της που ειχε κανει γυρω απο τον ευατο της.


Την ειχα κανει δικη κατα καπιον τροπο η γλωσσα της εκανε ενα τελειος διαφορερικο χορο με την δικια μου,αυτο το φιλι δεν ειχε καμια σχεση με τα αλλα ηταν ενα φιλι αναγκης θελαμε και δυο αυτο φιλι τοσο πολυ αλλα οι μοιρα δεν μας το ειχε επειτρεψει.

Εβαλα τα χερια μου στους γλουτους της και την ανεβασα επανω στον τοιχο την κρατησα εκει εβαλα ολοι την δυναμη μου για να φυγει να μην σκεφτει τι ηθελα απο αυτην.Κατεβασα τα χειλη στο λαιμο της.Ακουσα να αναστεναζει απο ποθο.Το ενα μου χερι πηγε μεσα απο την μπλουζα της.<<Ρομπερτ>>ακουσα να λεει το ονομα μου.

<<Δεν ξερεις ποσο το περημενα αυτο>>η φωνη μου ακουστηκε βραχνιασμενη.Τα δαχτυλα της πηγα στα μαλλια μου.Τα χαιδευε απαλα.Αυτη η κινηση που θυμησε την Εμιλι οπου οταν φιλιομασταν εκανε αυτο παντα.Προσπαθησα να ξεχασω αυτη την εικονα στο μιαλο μου.

Αφησα την Μπελλα κατω να στιρηχτη στα ποδια της.<<Μπελλα>>εβαλα το προσωπο της μεσα στα χερια μου.<<Τι?>>ρωτησε.Προσπαθουσε να παρει βαθιες ανασες.Την πηρα απο το χερι και προχωρησαμε πιο περα ειχαμε απομακρυνθει απο τις ταξεις.Την πηγα προε το τελος του διαδρομου οπου εκει ηταν η παλια ταξη που δεν την χρημοπιουσαν πια.Ειχα το κλειδησ την τσεπη μου.Το εβγαλα και το εβαλα στην κλειδαρια το γυρισα δυο φορες και η πορτα ανοιξε κοιταξα πισω μ0υ την Μπελλα.Ειχε τυλιξει τα χερις της γυρω απο το ευατο της.Πρεπατησε κοντα μου και μπηκε μεσα...βηματισα απο πισω της και πισω μου εκλεισα την πορτα με μια κλοτσια.


Καθησε επανω στο γραφειο κοιτοντας με.Δεν ηθελα να συνβει αυτο εδω σε αυτο το μερος.Καποτε ερχομουνα εδω με διαφορες αλλαη Μπελλα δεν ηταν σαν αυτες δεν θα το επετρεπα στο ευατο μου κατι τετειο στην Μπελλα.

<<Ακουω>>ψυθηρισε η Μπελλα.Πηγα κοντα της.Ειδα οτι εσφιγγε τα χερια της επανω στο γραφειο.<<Αυτο που εκανα με την Αλις δεν ηταν τιποτα Μπελλα αληθεια σε παρακαλω πιστεψεμε>>την κοιτουσα στα ματια οσο την μηλουσα.Τα ματια της λαμπανε απο ποθο αλλα ηθελα πρωτα την αληθεια.

Ξαφνηκα σηκωσε το χερι της και το ακουμπησε στο μαγουλο μου.<<Θελω να το πιστεψω αλλα δεν μπορω Ρομπερτ δεν->>
<<Σε παρακαλω Μπελλα>>ειπα αγαναχτησμενος.Με τραβηξε κοντα της και με φηλισε.Δεν με αφησε να μηλισω.Δεν την απομακρυνα την εσφιξα κοντα μου.Τα χειλη μας ηταν ενωμενα και οι γλωσσες μας εκανα ενα τρελο χορο.

Ξανφηκα με τραβηξε προς τα πισω.Ανεβηκα απο πανω της και εβαλα το χερι μου στην μπλουζα της την ανεβασα και τα χειλη μου κατεβηκαν προς την κοιλια της.Δεν θα εχανα αυτη την στιγμη.Ηθελα τοσο πολυ να φιλησω καθε σημειο του κορμοιου της.Την ακουσα να αναστεναζει.Ενιωθα τον αντρισμο κατω μου να σκλυρενει.Να παρει.

Ανεβασα γρηγορα το προσωπο και εψαξα τα χειλη της.Η Μπελλα με τραβηξε κοντα της και με φηλισε.Αυτο δε βοηθουσε την κατασταση μου.


Τι να εκανα τωρα αν εχανα τον ελεγχο εδω και τωρα μπορουσα ανετα να την πληγωνα και να την εκανα δικια μου αλλα μετα θα με μισουσε περισσοτερα απο τι τωρα.Απομακρυνα τα χειλη απο τα δικα μου και την κοιταξα στα ματια.Δεν θα το επετρεπα στον ιδιο μου τον ευατο να εκανα κατι που δεν ηταν σιγουρη.Σηκωθηκα απο πανω της και βηματισα με κοπο μακρια της.Γυρισα την πλατη μου.Οχι δεν θα γινοταν αυτο η Μπελλα αξηζε κατι καλητερο απο εμενα.Ειχε βρει ηδη ενας τον Γουιλ.Στο μιαλο μου ηρθαν οι στιγμες μου με την Μπελλα σε καμια δεν σταματησε να λεει οτι ειμαι ενα γυναικας και εγωιστης.Πραγματι αυτο ημουν ενα τιποτα.


<<Ρομπερτ>>ακουστηκε η φωνη της σπασμενη.Δεν γυρισα να την αντικρησω.Δεν ειχα την δυναμη να την κοιταξω στα ματια ξεροντας οτι αυτα που ελεγε ειχε απολυτο δικιο