3ο Κεφαλαιο-Αναπαντητα Ερωτηματα.

Μπελλα Σουαν.

Μακαρι να ηταν ενα ονειρο.Μακαρι να μη τον ξανα εβλεπα.Αλλα ηταν εκει τον εβλεπα μπροστα μου.Τα αισθηματα μου ανεβηκαν στην επηφανεια.

<<Μην φυγεις>>η φωνη μου ακουστηκε σαν ενα ψυθηρος.Το εβλεπα μπροστα μου να με κοιταει μετα πρασινα ματια τουπου μαγνητιζαν τα δικα μου.Πηγα να απλωσω το χερι μου να αγκηξω το απαλο δερμα του.

Το σηκωσα αλλα περασε απο την αλλη μερια.Τον κοιταξα και ειδα οτι εσβηβε σιγα σιγα μπροστα στα ματια μου.Σαν ενα φαντασμα που ειχε ενφανηστει για να στοιχειωνει τα ονειρα μου αυτο το φαντασμ ητανα αυτος.

<<Μην φιγεις σε παρακαλω....μη->>τα ματια μου γεμισαν υγρασια.Τον εβλεπα να εξαφανιζεται σιγα σιγα να χανεται.

<<Οχι...οχι...μην με αφνησεις>>φωναξα απο πονο.Η καρδια μου εσπασε σε χιλια κομματια.

<<Οχι>>φωναξα μεχρι να νιωσω τον πονο στο λαιμο μου.

Ανοιξα τα ματια μου.Κοιταξα γυρω μου ημουν στο κρεβατη.Τα σκεπασματα ειχαν πεσει κατω στο πατωμα.Ενιωσα το μετοπω μου λουσμενο απο τον ιδρωτα.Γιατι να τον εβλεπα στα ονειρα μου.

Καθε βραδυ εβλεπα το ιδιο ονειρο που επαναλανβοτανε ξανα και ξανα......Ηξερα οτι δεν μου ανηκε οτι δεν θα τον ειχα ποτε κοντα μου.Ηξερα οτι ημουν ερωτευμενη μαζι του μεχρι θανατου.Αλλα γιατι τοσος πονος γιατι;

Σηκωθηκα με κοπο απο το κρεβατη.Κοιταξα περα στο παραθυρο ηταν ακομα νυχτα.Πητα την ζακετα μου και την τυλιξα γυρω μου.Ενα ριγος με διαπερασε εκεινη στην στιγμη.

Περπατησα ως το παραθυρο και κοιταξα τον σκονειτο νυχτερηνο ουρανο.Τα αστερια ελαμπαν σαν μικρα φωτακια στο καταμαυρο ουρανο.Αλλα ηταν λαμπερα που φωτηζαν τον ουτανο αλλα μικρα αδυναμα που προσπαθουσαν να ξεχωρησουν με το μικρο φως τους.Αδυναμα.
 
Οπως εγω.Αδυναμη απο τον πονο που βιωνα.

Καθε μερος του σωματος μου θελει να παραθωδει σε εκεινον τον λαχταρουσα.Το μιαλο μου ομως ελεγε<<Οχι>>ενα μεγαλο οχι που με εκανε να υποκιπτω σε καθε αισθημα που ενιωθα.Επρεπε....επρενα να καταπνιξω τα αισθηματα μου για αυτον.Δεν ειχαν νοημα.Ενα νοημα που δεν οφελουσε πρεπει να σκωτοσω καθε αισθημα για αυτον απο την καρδια μου.

Θυμηθηκα τις αναμνησεις μου αν και ηταν μολις πριν δυο μερες θυμομουνα καθαρα το φιλι του.Τα χειλη τα ακουμπανε τα δικα μου με εναν τροπο που δεν ειχα νιωσει ποτε ξανα σε ολη μου την υπαρξη.Εναν τροπο που το σωμα μου παραδινοτανε σε αυτον αδυναμο.Ειχε καθε ελενχο επανω μου με ενα μονο αγκηγμα και θα ηυμουν δικη του.

Ενιωσα τα ματια μου υργα.Οχι Μπελλα τι καθε και σκεφταισε αυτα τα πραγματα.Δεν αξηζει κανενα δακρυ σου.Κανενα αισθημα που νιωθεις για αυτον.Πρεπει να πεθανουν.Πρεπει να πεθανουν Μπελλα δεν πρεπει να νιωθεις κανενα συναισθημα για αυτον.

Δεν οφελουσε σε τιποτα δεν ειχε κανενα νοημα για αυτον.Κανενα νοημα.υτος μονο ηθελε να παει μαζι μου μονο και μονο για να παιξει......να παιξει με τα αισθηματα μου.Δακρυα ηρθαν εκεινη την ωρα στ ματια μουυ.
Γιρισα αποτομα πλατη στο παραθυρο στην ομορφη νυχτα.

Συνγκρατησου Μπελλα.Δεν αξηζει να κλαις δεν αξηζει κανενα αισθημα που νιωθεις για αυτον.Τιποτα το μονο που εχεις να κανεις τωρα ειναι να ξεχασεις οσο επωδινο και αν ειναι.Ξαφνηκα κατι ηρθε στο μιαλο μου αυτοματος.Η Αλις.

Ξερει τον Ρομπερτ;Θυμηθηκα εκεινη την πρωτη ημερα το τηλεφωνημα αραγε ποιος να ηταν απο εκεινη την ημερα ενιωθα οτι η Αλις δεν μου ελεγε την αληθεια.Σαν κατι εχει αλλαξει απεναντη μου στην Αλις δεν με εμπιστευοτανε.Ημουν αδερφη της απο ποτε μου γεννηθηκαμε ειμαστε δεμενες.Τι ειχε γινει αναμεσα στην Αλις και στον Ρομπερτ;Τι δεν ηθελε να μαθω;

Προσπαθησα να μαθω γιαιτι δεν μου ελεγε αυτα που εκρυβρε απο εμενα.
Θυμομουν καθαρα τι ειχαμε συζητησει προσπαθουσα να μαθω αυτα που μου εκρυβε τοσο καιρο απο εμενα.Ειμασταν εκεινη την ημερα.

Εκεινη την ημερα οταν ειμασταν μαζι στην μικρη κουζινα.

<<Αλις μπορω να σε ρωτησο κατι;>>ειπα οπως εβαζα τα δημιτριακα στο μπολ.

<<Ναι οτι θελεις>>ακουγοτανε χαρουμενη.Τα ειχε ξανα φτιαξει με τον Τζασπερ.Αυτο την χαροποιουσε πολυ ειχε αυτον που αγαπουσε.

<<Ξερεις πολυ τον Μεσιεν;>>ρωτησα οσο διακριτηκα μπορουσα.Δαγκωσα το κατω χειλος μου.Στην μικρη κουζινα υπεικρατησε σιωπη για μερηκα λεπτα αναμεσα μας.Ακουσα την ανασα της να επυταχινει.Σαν την εβαζα στην φωτια.

<<Το ξερω απο ποτε που τα ειχα φτιαξει με τον Τζασπερ ειναι φιλος του δε μηλουσαμε και πολυ μαζι>>ειπε ψυχρα.Εβαλα το γαλα στα δημιτριακα.

Εμεινα παγωμενη.Ηξερε τον Μεσιεν απο τοτε που σπουδαζε στην Σκοτια δηλαδη οταν ημου 3 λυκειου.Οταν ειχα κανει αιτηση στο Μπερμηχαν.Μου ελεγε ψεματα φανηκε στην φωνη της.

Η Αλις ποτε δεν μου ελεγε ψεματα ποτε δεν κρυβαμε μυστηκα η μια με την αλλη.Η Αλίς ηταν για εμενα το μισκο κομματι του ευατο μου ημουν σαν ενα εβλεπα το εαυτο μου στα ματια της.Η Αλις ειναι κομματις της καρδια μου και το σημαντικοτερο κομματις της ζωης μου που αν χανοτανε θα ητανσ αν να χανομουνα και εγω μαζι της.

Οπου πηγαινε πηγαινα ειμασταν δεν μαγνητες μαζι.Γιυσα να την δω και την ειδα που ειχε γυρησμενι την πλατη της.Χωρις να πει τιποτα εφυγε δεν με κοιταξε καθολου στα ματια.

Ακουσα κατι ψυθηρους στο διαδρομο.Ξυπνησα απο τις σκεψεις μου.Βηματισα ως την πορτα.Ακουσα την φωνη της Αλις.

<<Μην ανησειχεις δεν θα πω τιποτα>>Να πει τι?Τι δεν ηθελε να μαθω?Τι διαολο μου εκρυβε;Τι σχεση ειχε η Αλις με τον Ρομπερτ...Μηπως;...Οχι ....οχι η Αλις ποτε δεν θα προδιδε ειναι η αδερφη μου.

Ποτε δεν θα με πληγωνε με ξερει καλα πως την αγαπω τρελα.Ακουσα μια βελουδινη φωνη......αποκλιεται να ειναι αυτος...πως γινεται...ο Μεσιεν...στο διαδρομο εξω απο το δωματιο της Αλις.Ενιωσα τα ποδια μου να κοβοται στην μεσι τι δουλεια ειχε εδω ο Ρομπερτ και μαλιστα την νυχτα;

<<Μην πεις τιποτα σε παρακαλω Αλις;>>ακουστηκε πονος στην φωνη του ηταν φαντασια μου;Η Αλις παρηγορουσε τον Μεσιεν.Δεν εβγαζα νοημα.Ηταν σαν ημουν σε ενα κουτι που προσπαθουσα να βρω εξοδους διαφυγης.

Γιατι η Αλις να μου το κανει αυτο;Αφου εχει σχεση μετον Τζασπερ πως γινοταν αυτο.Το μιαλο μου γυριζε.

<<Κοιματε;>>ρωτησε ο Μεσιεν σιγανα.

<<Ναι>>ειπε η Αλις με μια απαλη φωνη.Ακουσα τα βηματα απο το διαδρομο να λιγοστευουν.Η πορτα εκλεισε.Η Αλις αναστεναξε.

<<Μου λειπεις>>Το αιμα παγωσε στις φλεβες μου?Πως γινοταν η ιδια μου αδερφη να με προδιδε πως γινοταν αυτο το καμματη της ζωης μου να με πληγωνε?Γιατι?Βουρκοσα.

Ηταν οντως σαν να ημουν σε ενα κουτι ψαχνοντας διεξοδους διαφυγης.

Αυτο χρειαζομουν τωρα μια εξοδος που θα με γλιτονε απο το πονο και το χειροτερο την προδοσια της ιδια μου την αδερφης.Την Αλις.

Ολο το βραδυ γυρνουσα επανω στο κρεβατη.Ειχα στο μιαλο μου ολο αυτο που ειχε συνβει δεν καταλαβαινα ημουν σαν να ζουσα ενα ψεμα,η Αλις ηταν μαζι με τον Ρομπερτ?Ο Τζασπερ τι θα απογινει αν τα ξανα βρουν;

Τι θα απογινω εγω με ενα φορτιο στην καρδια μου που θα κουβαλουσα σε ολη μου την ζωη.Αν Αλις θελει τον Ρομπερτ τοτε γιατι δινει ελπιδες στον Τζασπερ.Ηταν σαν προσπαθουσα να φτιαξω ενα παζλ που τα κομματια ειναι λαθος.

Ενιωθα τα ματια μου να βαραινουν μετα απο ολες αυτες τιε σκεψεις στο μιαλο μου.Εκλεισα τα ματια μου και βυθηστικα σε ενα βαρυ υπνο που χρειαζομουν για να ξεχασω ολο αυτον τον πονο και κυριοτερα να ξεχασω και οτι υπαρχω.
 
                                                    ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~ 

Ενιωθα κατι κρυο επανω μου να με αγκηζει απαλα χαιδευοντας με.Χασμουρηθυκα για λιγο και ανοιξα με κοπο τα ματια μου.Εισα μπροστα μου την Αλις να μου χαμογελαει.Πεταχτηκα ορθια και κοιταξα την ωρα ειχε παει τεσσερης.Να παρει με ειχε παρει ο υπνος για τα καλα.Γυρισα να δω την Αλις καθοταν στην ακρη του κρεβατιου.

<<Καλημερα....τι καλημερα καλησπερα πρεπει να λεμε τετια ωρα που ξυπνησες ειναι μεσημερι Μπελλα καιρος να σηκωθεις και να φαμε κατι.Ε τι λες;>>Τοση υποκρισια δεν το περημενα απο την Αλις γιατι δεν μου ελεγε μια και καλη οτι θελει τον Μεσιεν;Χαμογελασα αδυναμα και την κοιταξα στα ματια.

<<Ε ναι θα μου δωσεις δεκα λεπτα μεχρι να ετοιμαστω>>η φωνη μου ακουστηκε χαλια απο τον πονο.Ειδα την Αλις που με κοιταξε με απορια στο προσωπο μου.

<<Μπελλα εισαι ενταξει;>>ναι φυσηκα δεν βλεπεις Αλις πεταω απο την χαρα μου απο την χαρα μου να μου λες ψεματα.

<<Ναι μια χαρα γιατι ρωτας;>>σηκωθηκα απο το κρεβατη για να αποφυγω το επιμονο βλεμμα της.Ανοιξα την ντουλαπα και πηρα ενα ζευγαρη καθαρες φορμες.Ακουσα τα βηματα της να ειναι ακριβως απο πισω μου.Στραφηκα για να την κοιταξω.

Τα ματια προδιδαν τον θυμο που μου ειχε.<<Μπελλα δεν με ξεγελας κατι εχεις παθει πες μου μπορεις να μου πεις!!Ειμαι η αδερφγ σου>>Με πλησιασε και επιασε το χερι μου σφιχτα μεσα στο δικο της.Ενιωσα τελειος ηλιθια εκεινη την στιγμη.Μου φαιροταν λες καη ημουν μωρο.

<<Σου ειπα δεν εχω τιποτα>>την ειπα με αποτομο τονο και εβγαλα το χερι μου μεσα απο το δικος της,την προσπερασα και βγηκα με γρηγορα βηματα εξω απο το δωματιο.

<<Μπελλα>>ακουσα να μου φωναζει θυμωμενη.Ο φωνη της αντιχησε στο μικρο διαδρομο σαν σειρηνα.

<<Τι ειναι;>>την φωναξα και εγω αγιεμενη απο τον πονο απο το ψεμα απο την κοροειδια και τωρα τι ζηταει τα ρεστα;Το μιαλο μου ειχε θολοσει απο τον θυμο.

<<Θα μου πεις τι εχεις παθει η αλλιως->>
 
<<Αλλιως τι Αλις τι θα με κανεις;>>την διεκοψα αποτομα και την κοιταξα θανασιμα στα ματια.Βρισκοτανε μερηκα εκατοστα μακρια μου.Ειχε μεινη αφωνη.Τι εκανα θεε μου......την πληγωσα οχι δεν γινεται αυτο.....ειχα ριξει ολο τον θυμο μου επανω της.Το μιαλο μου ειχε καθαρησει απο την ιδια μου φωνη.Την φωναξα για πρωτη φορα.Στην ζωη μας.

<<Αλις εγω->>προσπαθησα να την πλησιασω αλλα εκανα μερηκα βηματα αποφευγοντας με.
<<Οχι....οχι μην πεις τιποτα>>κουνησε αρνητικα το κεφαλη της και γυρισε την πλατης και μπηκε προς στο καθηστικο.Εμεινα να στεκομαι να την κοιταω τα ματια μου ειχαν γεμησει δακρυα.Την πληγωσα.Ενα δακρυ κυλισε στο αναψοκοκκινησμενο μαγουλο μου.Δεν ημουν εγω αυτη...τι ειχα παθει....;

Γυρισα σιγα σιγα προς το μπανιο και ανοιξα την πορτα.Την εκλεισα πισω μου σιγανα και εστρεψα το κλειδη μια φορα ακουσα τον ηχο της κλειδαριας να κλειδωνει την πορτα.Ακουμπησα το σωμα μου επανω στην πορτα και κοιληστικα κατω στο πατωμα.Καθησα στο πατωμα και αφησα τα δακρυα να κυλησουν μεχρι να να σταματησω να κλαιω.

Πως μπορεσα να το κανω αυτο στην Αλις μου........Μονο και μονι οτι θελει τον Μεσιεν για ενα αγορι μαλωσα ενα αγορι που δεν αξηζει καν.

Προσπαθησα να ηρεμισω.Εσφιξα τα δοντια μου για να κρατησω ενα λυγμο που ηρθε εκεινη την στιγμη.Ανοιξα την βριση και το νερο επεσε καυτο στην μπανιερα.Εβγαλα με δυσκολια τα ρουχα μου και πηγα απο κατω ενιωσα το καυτο νερο να με ηρεμει το δερμα μου.Εμενα.

Προσπαθησα να διωξω το καυγα που ειχα με την Αλις πριν λιγα λεπτα και ναθηκα σε μια ηρεμια και τιποτα και κανεις δεν θα μου στερουσε.Ενιωθα τοσο ομορφα οταν εβαλα το αρφολουτρο με αρωμα καρυδας στο δερμα μου και αρχιζα να με σαπουνηζω.Εκεινη ξεχασα και αφεθηκα για λιγο στην ηρεμια του μπανιο που εκανα.Το μονο που ακουγα ηταν ο ηχος του νερου.Μεσα στα αυτια μου.

Προσπαθησα να αργησω οσο μπορουσα αλλα το νερο θα τελειωνε εκλεισα την βριση και βγηκα εξω απο την μπανιερα.Τυλιχτα με μια ασρπη πετσετα την εσφιξα γυρω μου.Κοιταξα το ειδωλο μου στον καθρεφτη.

Ειχα μαυρους κυκλους κατω απο τα ματια.Δεν φαινοντουσαν και πολυ αλλα τους διεκρινα.Κοιταξα την κλειδωμενη πορτα.Ειχε απολυτη υσιχια.Μηπως η Αλις ειχε φυγει να παει μια βολτα η κλειστηκε στο δωματιος της;

Θα την ζητουσα μια μεγαλη συνγνωμη και επειτα θα την εδινα μια υποσχεση οτι δεν θα ξανα συνβει.Εριξα την πετσετα στο πατωμα και φορεσα τις φορμες μου.Πηρα μια ανασα και ξεκλειδωσα την πορτα.

Βγηκα εξω απο το μπανιο και κοιταξα προς την κλειστη πορτα.Θα ηταν μεσα η θα καθοταν στο κραβταη μαζεμενη η θα ακουγε μουσικη.Παντα ετσι εκανε οταν συνεβαινε κατι.Πλησιασα με δειλα βηματα εξω απο την πορτα της.Πηγα να χτυπησω αλλα ακουγα πως ψυθηρουσε κατι αλλα δεν μπορουσα να ακουσω τι;

Σε ποιον μηλουσε η Αλις με τον Τζασπερ η με τον Μεσιεν;

Ακουσα πισω απο την πορτα το ονομα του Τζασπερ.Ανακουφσι κατεβαλε το σφιγμενο μου σωμα.Αναστεναξα και χτυπησα την πορτα αν δεν το εκανα τωρα μετα δεν θα μου μηλουσε.Ακουσα μια βρισια μεσα απο τα δοντια της αλλα μετα ειπε.

<<Περασε>>η φωνη της ακουστηκε σπασμενη.Ανοιξα την πορτα και η ματαια μου επεσε στο μισοφωτεισμενο δωματιο της.

Την βρηκα να καθεται στην ακρη του κρεβατιου της.Περπατησα ως το κρεβατη την κοιταξα στο προσωπο ειχε ενα κυμα πονο και κυριως θυμου.

<<Αλις εγω->>σταματησα αποτομα οταν την ειδα που συνγκρατουσε τα δακρυα της.Καθησα διπλα της και την πηρα στην αγκαλια μου.

<<Συνγωμη Αλις αληθεια ννιωθω σαν τερας που σε πληγωσα ξεσπασα τα νευρα μου επαβω σου και αυτο δεν ηταν σωστο>>εκειν την στιγμη η Αλις με εσφιξε κοντα της.

<<Ειναι η πρωτη φορα που μαλωνουμε Μπελλα......>>η φωνη της σταματησε και εφυγε απο την αγκαλια μου.Σκουπισε τα δακρυα της με τον μανικι της μπλουζας της και κοιταξε.

<<Αυτο που εγινε πριν δεν το πιστευα και ακομα δεν μπορω να το κιαταλαβω εκανα κατι Μπελλα μηπως επειδη δεν σου δινω σημασια->>

Κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου.

<<Οχι οχι...δεν ειναι αυτο απλως εγινα πολλα...Αλις->>ξεροκαταπια και κοιταξα στο πατωμα.Αναμεσα μας απλωθηκε σιωπη.Ακουγα την ανασα μου να επυταχινει.Σκεφτηκα τον Μεσιεν εκεινη την στιγμη τον εδιωξα απο το μιαλο μου.

<<Μπελλα καλητερα να φυγεις απο το δωματιο>>ακουσα ξαφνηκα την φωνη της.Την κοιταξα με απορια αλλα καταλαβαινα ηθελε χρονο.

Την επιασα απο το χερι αλλα το αποτραβηξε απο το δικο μου.Λες και ειχα κατι το αιδηαστηκο επανω μου,σηκωθηκα και περπατησα ως την πορτα.

Κοιταξα πισω μου και την ειδα οτι ειχε μεινη ακομα εκει.Δεν θα με συνχωρουσε ευκολα.Βγηκα αμεσως εξω.Επρεπε να φυγω απο το σπιτι για λιγες αυτο θα την βοηθουσε να σκεφτει.Να σκεφτει οτι εκανα λαθος.Οτι δεν το εκανα επειτηδες να μαλωσουμε ποτε μου δεν θα εκανα κατι τετιο.

Πηγα στο δωματιο μου πηρα μεσα απο την ντουλαπα μια ζακετα ενα τσιν και μια μακο μπλουζαν.Τα φορεσα οσο ποιο γρηγορα μπορουσ.Ενιωθα δειλη απεναντη της σιγουρα θα σκεφτοτανε να φυγει η ισως να παει να βρει τον Τζασπερ η τον Μεσιεν.

Αυτη η σκεψη εσχησε την καρδια μου.Πηρα την τσαντα μου και βγηκα εξω.Πρεπει να φυγω για λιγο μια βλοτα θα βοηθουσε να με κανει να σκεφτω λογικα να βαλω σε ταξη τις σκεψεις μου.

Τα αισθηματα μου για τον Μεσιεν.Για την συμπερηφορα μου προς την Αλις.Δεν ειχα καταλαβει οτι ειχα βγει εξω απο το σπιτι.Ο καιρος φαινοταν ζεστος παρολου που ηταν Οκτωβριος σπανια θα ειχε μια καλη ημερα στο Λονδινο.

Κατεβηκα τα σκαλια και περπατησα.Δεν κουτουσα γυρω μου.Δεν ηθελα να μηλαω παρα μονο να σκεφτομαι εκεινη την στιγμη.Ακουγα να περνανε γρηγορα τα αυτοκινητα οι ανθρωποι να μηλανε.Σηκωσα το κεφαλη μου να δω που βρισκομουνα.Κοταξα γυρω μου ημουν ενα τετραγωνο ποιο κατω απο το καφε.Χωρις δευτερη σκεψη πηγα προς το καφε.

Κοιταξα μεσα ειχε αρκετο κοσμο ειδηκα απο υποτροφους του Μπερνηχαν.Ανοιξα την πορτα μπηκα μεσα.Δεν ειχε πολλα ελεθευρα τραπεζια.Βρηκα ενα στην γωνια εκει θα ηταν καλητερα δεν ειχα ορεξη να μηλαω.Προσπαθησα να σκεφτω οτι η Αλις δεν θα φυγει απο το σπιτι μετα απο τον πρωτο τσακομω μας.

Καθησα στην ακρη και κοιταξα εξω.Το Μπερμηχαν ηταν ακριβως απεναντη μου το μονο που με ευχαρηστουσε μεσα σε ολο αυτον τον πονο που βιωνα ειναι οτι ειχα πραγματοπησει το ονειρο μου και η γονεις μου ηταν περηφανοι για εμενα.Αυτο ηταν το μοναδικο που με εκανε χαρουμενη.

<<Συνγνωμε θα θελατε κατι;>>εστρεψα το βλεμμα μου στην σερβιτορα.

<<Μια κρυα σοκολατα>>η φωνη μου ακουστηκε σαν ψυθηρος μεσα απο τα χειλη μου.Μου χαμογελασε και εφυγε.Οπως την κοιτουσα η ματια μου επεσε στο κοσμο οπου ειχε.Δεν βρισκετται εγω μπορεις να αναπνευσεις ελεθευρα ειπε μια φωνη μεσα μου.

Η καρδια μου χτυπησε δυνατα οταν ανοιξε η πορτα και τον ειδα χαμογελουσε με ενα στραβο χαμογελο που εκανε την καρδια μου να πεταει μεσα στο στηθος μου.

<<Εκανες λαθος>>απαντησα στην φωνη.Το βλεμμα του πηγε σε καθε γωνια ψαχνοντας για ενα ελεθευρο τραπεζη.Κοιταξα γυρω μου και το ελεθευρο τραπεζη βρισκοτανε απεναντη μου.Μα τι στο καλο με καταραστηκε η μοιρα γιατι δεν μπορουσε να καθησει αλλου;Να παρει.

Βηματισε ως το τραπεζη αν και ηξερα οτι με ειχε προσεξει εκανε τον ανηξερο.Αναστεναξα βαρια και κοιταξα εξω.Η Αλίς ειχε σχεση με τον Μεσιεν;

Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.

Αυτο που ενιωθα ο πονος η προδοσια ολα αυτα με εκαναν να θελω να ουρλιαξω.Μου ερχοταν εκεινη την στιμγη να σηκωθω και να παω στο Μεσιεν και να του οτι τον αγαπω.Δειλιασα σε αυτη την σκεψη.Οχι.Δεν πρεπει να το κανω.

Δεν θα αφηνα τον ευατο μου να πεσει τοσο χαμηλα ηξερα οτι ο Μεσιεν ειναι γυναικαις και εγωιστης.Οτι ηθελε θα το ειχε.

Γυρισα το βλεμμα μου να τον δω και προσεξα οτι κρατουσε μια φωτογραφια.Φαινοταν παλια.Τον κοιταξα καλητερα στο προσωπο και διεκρινα πονο,γιατι?

Ξαφνηκα σηκωσε το βλεμμα του και με κοιταξε.Ενιωσα αμηχανα και εσκυψα το κεφαλη τον κοιταξα οσο διακρητικα μπορουσα αλλα με κουτουσε ακομα.Το επιμονο βλεμμα του με τραβηξε και σηκωσα το κεφαλη μου και τον κοιταξα στα πρασινα ματια του.Δεν ειχε κανενα συναισθημα μονο ενα κενο.

Ενα κενο που ελειπε σε αυτον;

Αραγε τι να ηταν αυτο το κενο που ειχε...μονο η Αλις θα ηξερα ημου απολυτα σιγουρο για αυτο.Το βλεμμα του χαμηλωσε προς το λαιμο μου εκεινη την στιγμη παγωσα ολοκληρι καθε σημειο του σωματος μου ηθελε να αγκηξει τα χειλη του.

Με κοιταξε στα ματια ξανα....και τοτε ενιωσα μια ζαλη να με ταρακουναει.Αυτο σιγουρα δεν ηταν καλο.Πηρα μια βαθια ανασα και στραφηκα στο επιμονο βλεμμα του.